تاریخچه شو نمیدونم ولی اگه زن سالاری بشه خیلی خوب میشه خیلی از جنگ ها بین کشورها تموم منیشه اصلا به نظر من باید زنها صاحبان آینده دنیا بشند چون مهربونند و وفادار و فداکار و کانون مهر و محبت هم زنان هستن اگه اینطور نبود که مادر نمیشدند ،کاش مردم ما هم میفهمیدند و الان رییس جمهور هم زن بود نظر شما چیه ؟

عمدتاً از ابتدای قرن ۱۹ پدید آمد. زمانی که مردم به طور وسیع این امر را پذیرفتند که زنان در جوامع مرد محور، سرکوب می‌شوند.

موافق نیستم .

تاریخ نشان داده که هر وقت زنان پا به عرصه خشونت گذاشته اند از مردان خونخوار تر بوده اند .
مقایسه مهر مادری با مهر در حکومت داری بی معناست .
زنان که مهر مادری دارند در اندوختن ثروت هم مهربان هستند و به دنبال ثروت نخواهند بود ؟؟؟

پيدايش سازمان ملل متحد به عنوان بالاترين نهاد مدنى، تعاملات ملت‏ها را به سمت روابط ديپلماتيك‏تر سوق داد، و كميسيون حقوق بشر شوراى اقتصادى و اجتماعى اين سازمان اعلاميه‏اى را تهيه كرد كه در 10 دسامبر 1948 م، 19 آذر 1327 مجمع عمومى به تصويب رساند. شش سال بعد، مجمع عمومى بر اين اساس دو قرار يا دو ميثاق سامان داد كه يكى شامل «حقوق سياسى و مدنى» و ديگرى شامل «حقوق اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى» شد. اين دو ميثاق به منزله دو سازِ كار مهم براى اعلاميه‏اى جهانى حقوق بشر بودند كه در نهايت در 16 دسامبر 1966 ميلادى از تصويب مجمع عمومى گذشت. «1»
آنچه اين پيشينه مختصر را به بحث ما مرتبط مى‏سازد، اين است كه تمام اين نوشته‏ها با وجود تاكيدشان بر «حقوق طبيعى و فطرى» آحاد انسان‏ها، به صراحت وحديت زنان را مخاطب قرار نداده و مدافعان حقوق زن را ابداً راضى نكرده‏اند. بر اين اساس، آن‏ها تلاش خود را به اين سمت معطوف ساختند كه سازمان ملل متحد را به عقد معاهده‏اى وادار نمايند كه موضوع اصلى آن، زنان و هدف اساسى آن، بررسى حقوق زنان و مردان باشد. اين تلاش‏ها در 7 نوامبر 1967 به تهيه پيش‏نويسى در باره مسائل زنان با عنوان «اعلاميه رفع تبعيض عليه زنان» انجاميد. پيش‏نويس ياد شده پس از تصويب نهايى به صورت «كنوانسيون محو كليه اشكال تبعيض عليه زنان» در آمد و در رديف معاهدات حقوقى بين المللى با تضمينات لازم قرار گرفت. زمان تصويب معاهده فوق 18 دسامبر 1979 م، آذرماه 1358 و زمان لازم الاجرا شدن آن (به دليل الحاق حد نصاب لازم از كشورها به آن) 3 سپتامبر 1981 م، 12 شهريور 1360 بود.
از آن پس، با رويكرد مستمر اين سازمان به مسئله زنان روبه‏رو هستيم، به گونه‏اى كه اين سازمان طى 27 سال گذشته پنج كنفرانس جهانى مخصوص زنان برگزار كرده كه در هر كدام از آن‏ها چگونگى پيشرفت يا ركود كشورها در مسائل زنان گزارش و بررسى شده است. در تمام اين اجلاس‏ها شاخص اصلى، كنوانسيون محو تبعيض از زنان بوده است.
كنفرانس‏هاى مزبور عبارت‏اند از: كنفرانس مكزيكوسيتى (1975)، كپنهاك (1980)، نايروبى (1985)، پكن (1194) و نيويورك (2000). «2» - 3
***************************************************
1.نظام بين الملل حقوق بشر، حسين مهرپور، ص 43- 46( با تلخيص).
2. نقد كنوانسيون رفع كليه اشكال تبعيض عليه زنان، خانم علاسوند، ص 21- 23( با اندكى تلخيص).
3. پرسشهای قرآنی جوانان - روابط دختر و پسر (1)، ص: 38 - ص: 39

با سلام به خدمت همه اعضای محترم
به نظر بنده خیلی بهتر بود که ابتداء به معنای «فمینیسم» پرداخته می شد و بعد از تاریخچه «فمینیسم»بحث می شد ولی خوب حالا که اینطور پیش رفته بنده اول «فمینیسم» رو برای اون دسته از کاربرانی که زیاد با معنی این واژه آشنا نیستند توضیح میدم و بعد از تاریخچه آن بحث می کنم
فمينيسم در دو معناى قريب به هم در زبان انگليسى به كار مى‏رود; در معناى نخست فمينيسم عبارت است از: نظريه‏اى كه معتقد است زنان بايد به فرصتها و امكانات مساوى با مردان در تمامى جنبه‏هاى سياسى، اقتصادى و اجتماعى دست پيدا كنند. در زبان فارسى معادلهايى از قبيل «زن‏گرايى‏»، «زن‏باورى‏»، «زنانه‏نگرى‏» و «زن آزادخواهى‏» براى اين استعمال از لفظ فمينيسم ذكر شده است.
معناى ديگر براى واژه فمينيسم اين است كه اين لفظ بر جنبشهاى اجتماعى اطلاق مى‏شود كه تلاش مى‏كنند تا اعتقاد و باور فوق - كه در معناى نخست ذكر شد - را نهادينه كنند. در زبان فارسى معادل اين معنا از فمينيسم واژه «نهضت زنان‏» و يا «نهضت آزادى زنان‏» قرار داده مى‏شود.
واژه فمينيسم را نخستين بار شارل فوريه، سوسياليست قرن نوزدهمی برای دفاع از جنبش حقوق زنان به کار برد.
فمینیسم مجموعه گسترده‌ای از نظریات اجتماعی، جنبش‌های سیاسی، و بینش‌های فلسفی است که عمدتاً به وسیله زنان برانگیخته شده‌اند یا از آنان الهام گرفته‌اند، مخصوصا در زمینه شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی آن‌ها.
به عنوان یک جنبش اجتماعی، فمینیسم بیش‌ترین تمرکز خود را معطوف به تحدید نابرابری‌های جنسیتی و پیشبرد حقوق، علایق و مسایل زنان کرده‌است. فمینیسم عمدتاً از ابتدای قرن ۱۹ پدید آمد. زمانی که مردم به طور وسیع این امر را پذیرفتند که زنان در جوامع مرد محور، سرکوب می‌شوند. و در طی یک قرن و نیم، جنبش رو به رشد زنان هدف خود را تغییر ساختارهای اقتصادی-اجتماعی و سیاسی مبتنی بر تبعیض جنسیتی علیه زنان قرار داده است.
فمینیسم‌های اوّلیه را به اصطلاح «موج اوّل» می‌نامند. نهضت‌های حق‌طلبانه زنان تا سال ۱۹۶۰ جزء موج اوّل هستند. وّلین آثار زنان در این موج از نقش محدود زنان انتقاد می‌کنند، بدون این‌که لزوماً به وضعیت نامساعد آنان اشاره کرده و یا مردان را از این بابت سرزنش کنند. موج اوّل فمینیستی با روشنگری‌های مری ولستون کرافت و بیانیه ۳۰۰ صفحه‌ای‌اش در سال ۱۷۹۲ در انگلستان آغاز شد. و این جنبش در طول سال‌های بعد، با ظهور موج دوم فمینیسم و موج سوم فمینیسم کامل‌تر شد. فمینیسم سعی می‌کند تا ضمن درک دلایل نابرابری‌های موجود، تمرکز خود را به سیاست‌های جنسیتی، معادلات قدرت و جنسیت معطوف نماید.
موضوع‌های کلّی مورد توجه فمینیسم تبعیض، رفتار قالبی، شیء‌انگاری، بی‌داد و مردسالاری/ پدرسالاری هستند. فعّالان فمینیسم به مواردی مانند برابری جنسیتی، حقوق تولیدمثلی، خشونت خانگی، برابری دستمزد، آزار جنسی، و تبعیض جنسیتی می‌پردازند.
جوهره فمینیسم آن است که حقوق، مزیت‌ها، مقام، و وظایف نبایستی از روی جنسیت مشخص شوند. به رغم این‌که بسیاری از رهبران فمینیسم زنان بوده‌اند ولی این بدان معنا نیست که تمام فمینیست‌ها زن بوده‌اند/هستند.

منبع:
سایت ویکی پدیا