امید و آرزوی تحقق این نوید كلی جهانی انسانی، در زبان روایات اسلامی «انتظار فرج» خوانده شده و عبادت، بلكه افضل عبادات شمرده شده است. اصل «انتظار فرج» از یك اصل كلی اسلامی و قرآنی دیگر استنتاج می شود و آن اصل «حرمت یأس از رَوح اللّه» است. مردم مؤمن به عنایات الهی، هرگز و در هیچ شرایطی امید خویش را از دست نمی دهند و تسلیم یأس و ناامیدی و بیهوده گرایی نمی گردند. چیزی كه هست این «انتظار فرج» و این «عدم یأس از روح اللّه» در مورد یك عنایت عمومی و بشری است نه شخصی یا گروهی، و بعلاوه توأم است با نویدهای خاص و مشخص كه به آن قطعیت داده است.