من مكرر در نوشته های خودم نوشته ام كه من هرگز از پیدایش افراد شكاك در اجتماع كه علیه اسلام سخنرانی كنند و مقاله بنویسند نه تنها متأثر نمی شوم، از یك نظر خوشحال هم می شوم، چون می دانم پیدایش اینها سبب می شود كه چهره اسلام بیشتر نمایان شود. وجود افراد شكاك و افرادی كه علیه دین سخنرانی می كنند وقتی خطرناك است كه حامیان دین آنقدر مرده و بی روح باشند كه در مقام جواب برنیایند و عكس العمل نشان ندهند. اما اگر همین مقدار حیات و زندگی در ملت اسلام وجود داشته باشد كه در مقابل ضربت دشمن عكس العمل نشان بدهد، مطمئن باشید كه در نهایت امر به نفع اسلام است؛ همان طور كه در طول سی چهل سال اخیر، كسروی پیدا شد علیه شیعه بالخصوص و احیانا علیه اسلام چیزها نوشت، توده ای ها آمدند در مسائل مادیگری حرفها زدند و به اساس اسلام اعتراض كردند، افراد دیگری پیدا شدند كه به نام حمایت از ملیت ایرانی علیه اسلام سخنانی گفتند؛ اینها بدون این كه خودشان بخواهند و قصد داشته باشند، به طور غیر مستقیم آنقدر به اسلام خدمت كردند كه خدا می داند. وقتی كسروی آن كتابها را نوشت، تازه دست علمای اسلام رفت روی كاغذ و مسائلی را كه در طول چند قرن در اثر این كه اعتراض و تشكیك و ایرادی نشده بود پرده هایی از ابهام روی آنها را گرفته بود و كم كم خرافات و اوهامی هم درباره آنها پیدا شده بود، تشریح كردند. اصلا مردم نمی دانستند مثلا در باب امامت چه باید بگویند، در باب تشیع چه باید بگویند، در باب تقیه چه باید بگویند، در باب بَداء چه باید بگویند. آنوقت علما شروع كردند به آشكار ساختن حقایق از زیر پرده های اوهامی كه در طول چند قرن در اثر نبودن شكاك و این دشمنان خدمتگزار به وجود آمده بود، و یك سلسله از مسائل خیلی بهتر روشن شد. توده ای ها چقدر به طور غیر مستقیم و بدون این كه خودشان بخواهند، به منطق فلسفی و منطق اجتماعی اسلام خدمت كردند! یعنی سبب شدند كه دستهای علمای اسلام از آستین بیرون آمد و آثار نفیسی در این زمینه منتشر شد. یك دین زنده هرگز از این گونه حرفها بیم ندارد، آنوقت بیم دارد كه ملتش آنقدر مرده باشند كه عكس العمل نشان ندهند و متأسفانه ما در گذشته گاهی چنین حالتی داشته ایم. مثلا در اوایل مشروطیت عده ای آمدند گفتند: قوانین جزائی اسلام به درد امروز نمی خورد. ما ندیدیم یك نفر پیدا شود كه یك كتاب بنویسد از منطق اسلام در این زمینه حمایت كند. بعد عده ای روی غرض و عده ای روی جهالت و نادانی آمدند قوانین جزائی اسلام را یكباره بوسیدند و كنار گذاشتند، نسخ شده تلقی كردند و رفتند قوانین جزائی كشورهای خارجی را ترجمه كردند. این، اسباب تأسف است والّا اكنون كه در مسائل دیگر حقوقی اسلام مثل حقوق زن و مسائل اقتصادی اسلام جنبشی در میان مسلمین می بینیم، هیچ جای نگرانی نیست و در نهایت امر پیروزی با مسلمین است. اساسا دینی كه منطقش بر اساس فكر و عقل و حساب و فلسفه و بر اساس یك سلسله مصالح است، در این جهت نگرانی ندارد. روی همین حساب از صدر اسلام تا كنون آن آزادی تفكری كه اسلام به مسلمین و به ملل دیگر درباره اسلام داده، هیچ دین دیگری نداده است و این از افتخارات اسلام است. خدایا! به همه ما توفیق عنایت كن كه حقایق اسلام را از روی بصیرت و تحقیق درك كنیم.

خدایا! به ما غیرت و حیات و جنبش عنایت كن.

خدایا! خیر دنیا و آخرت به همه ما كرامت بفرما، پنبه های غفلت از گوش ما بیرون كن.

خدایا! اموات همه ما را ببخش و بیامرز.

مجموعه آثار شهید مطهری . ج24، ص: 405