خود اعلامیه حقوق بشر همین اشتباه را كرده است. اساس فكر را این قرار داده است كه حیثیت انسانی محترم است، بشر از آن جهت كه بشر است محترم است (ما هم قبول داریم) و چون بشر محترم است، پس هرچه را خودش برای خودش انتخاب كرده، هر عقیده ای كه خودش برای خودش انتخاب كرده محترم است! عجبا! ممكن است بشر خودش برای خودش زنجیر انتخاب كند و به دست و پای خود ببندد، ما چون بشر را محترم می شماریم [او را در این كار آزاد بگذاریم؟ ! ] لازمه محترم شمردن بشر چیست؟ آیا این است كه ما بشر را در راه ترقی و تكامل هدایت كنیم؟ یا این است كه به او بگوییم چون تو بشر و انسان هستی و هر انسانی احترام دارد، تو اختیار داری، هرچه را كه خودت برای خودت بپسندی من هم برای تو می پسندم و برایش احترام قائلم ولو آن را قبول ندارم و می دانم كه دروغ و خرافه است و هزار عوارض بد دارد، اما چون تو خودت برای خودت انتخاب كرده ای من آن را قبول دارم؟ ! آن چیزی كه خودش برای خودش انتخاب كرده زنجیر است. او برای دست و پای فكر خودش زنجیر انتخاب كرده، تو چطور این زنجیر را محترم می شماری؟ ! این محترم شمردن تو این زنجیر را، بی احترامی به استعداد انسانی و حیثیت انسانی اوست كه فكر كردن باشد. تو بیا این زنجیر را از دست و پایش باز كن تا فكرش آزاد باشد.