پس سرّ دومِ این كه روحانیت شیعه توانسته است انقلابها را رهبری كند مسئله استقلال روحانیت شیعه است. عضو دستگاههای دولتی و غیر دولتی نبوده، تابع آنها نبوده، از آنها ابلاغ نمی گرفته. عكس حاكمان را هرگز در خانه اش راه نمی داده است. و این ارزشهاست كه برای روحانیت باید محفوظ بماند. در شرایط حاضر هم می بینید كه امام همیشه گفته اند (تا حالا كه عقیده شان همین طور بوده؛ خیلی هم ایستادگی كرده اند) من موافق نیستم حتی در دولت جمهوری اسلامی روحانیین پست دولتی بپذیرند، نخست وزیر بشوند، وزیر امور خارجه بشوند، وزیر دادگستری بشوند. حال كارهایی از قبیل استادی، معلمی، قضاوت كه اصلا كار روحانی است به جای خود، ولی كارهای دولتی نه. روحانیت در همان جای خودش باقی بماند. حتی عضویت دولت اسلامی را هم نپذیرد یعنی در دولت اسلامی هم كه مردمی است و ملتی هست و دولتی، در صف ملت بماند و دولت را ارشاد و مراقبت و نظارت كند.