همچنین ما از فلسفه ی احكام خودمان بی خبر هستیم. من در موضوعاتی كه خودم روی آنها تحقیقا كار كرده ام برایم مثل روز روشن شده است كه فلسفه های اجتماعی و فلسفه های زندگی اسلامی به درجاتی مترقی تر از فلسفه های زندگی غربی است. یكی از مسائلی كه خودم روی آن كار كرده ام فلسفه ی زندگی خانوادگی است كه نیمی از مطالبش را در كتاب نظام حقوق زن در اسلام چاپ كرده ام. آنجا برای من مثل آفتاب روشن شد كه مسئله ی تساوی حقوق زن و مرد با این كه «تساوی حقوق زن و مرد» به مفهوم دقیق كلمه عبارت درستی است یعنی زن حقوق كمتری از مرد ندارد و نباید داشته باشد (تساوی مربوط به كمّیت است) بلكه در اسلام زن در مجموعْ حقوق بیشتری از مرد دارد و باید هم داشته باشد؛ ولی مسئله ی تساوی، برابری از نظر كمّی، غیر از مسئله ی تشابه یعنی همگونگی و همشكلی است. این مثل این است كه دو برادر ثروتمند داشته باشیم، یك وقت می گویند ثروتهای این دو برادر برابر است، این ده میلیون تومان ثروت دارد آن هم ده میلیون تومان. یك وقت می گویند ثروتهای اینها همگونه است یعنی اگر ثروت این مثلا كارخانه است ثروت آن هم كارخانه است، اگر ثروت این مِلك زراعی است ثروت او هم مِلك زراعی است. اگر ثروت او گوسفند است ثروت این هم گوسفند است. ولی ممكن است كه هر دو ده میلیون تومان ثروت داشته باشند اما ثروت او از نوع مِلك زراعی باشد و ثروت این از نوع كارخانه. برابر بودن حقوق غیر از همشكل و همگونه بودن حقوق است، و آن هم رازها و فلسفه های بسیار عالی اجتماعی دارد كه غرب از آنها غافل است و غرب اكنون دارد غرامت این اشتباه خودش را می دهد. ما چرا در فلسفه ی اجتماعی خودمان تعمق و غور نكنیم، چرا در فلسفه ی سیاسی خودمان غور نكنیم؟ فلسفه ی سیاسی ما چه باید باشد؟ حتما باید ما در فلسفه ی سیاسی یكی از الگوهای غرب را بگیریم؟ باید در فلسفه ی سیاسی تابع انگلستان یا آمریكا یا فرانسه و یا شوروی باشیم؟ آیا امكان ندارد كه فلسفه ی سیاسی دیگری وجود داشته باشد مترقی تر و عالی تر از آنها؟ چرا، امكان دارد. در فلسفه اقتصادی و نظام اقتصادی همین طور. در فلسفه اخلاق چطور؟ آیا اخلاق ما حتما باید اخلاق به اصطلاح بورژوازی و سرمایه داری باشد یا اخلاق سوسیالیستی و اخلاق كمونیستی باشد؟ اخلاق دیگری در دنیا وجود نداشته و ندارد و ما نمی توانیم از خودمان فلسفه اخلاق مستقل داشته باشیم؟ چرا، می توانیم داشته باشیم.