حكمای قدیم اصطلاحی دارند به نام «استسباع» . در بعضی حیوانات مانند خرگوش این گونه است كه وقتی با حیوان درنده ای كه او را شكار می كند- مثلا با شیر- روبرو می شود اگر شیر چشم در چشمش بیندازد این حیوان مستسبَع می شود یعنی همه چیز خود را، اراده و فكر خود را از دست می دهد؛ فكر فرار كردن، فكر این كه این خورنده ی من است و اگر من به طرف او نزدیك شوم مرا می بلعد بكلی از ذهن این حیوان بیرون می رود؛ سر جای خودش می ایستد، بلكه خودش به طرف او می آید.

قدرت فرار كردن از او سلب و به زمین میخكوب می شود. این را می گویند خودباختگی، از دست دادن خود، از دست دادن روحیه و از دست دادن اعتماد و ایمان به خود.