انقلاب ما وقتی پیروز خواهد شد كه ما مكتب و ایدئولوژی خودمان را به دنیا معرفی كنیم یعنی جمهوری اسلامی ایران آنوقت موفق خواهد شد كه بر اساس یك تز، یك ایدئولوژی كه همان ایدئولوژی اسلامی است ادامه پیدا كند. اگر این مكتب و ایدئولوژی، اسلامی محض باشد- یعنی اگر استقلال مكتبی داشته باشیم، واقعا آنچه كه از اسلام خودمان است همان را بیان كنیم، خجلت و شرمندگی در مقابل دیگران نداشته باشیم- ما در آینده موفق خواهیم بود. اما اگر بنا بشود كه یك مكتب التقاطی به نام اسلام درست كنیم، برویم ببینیم كه فلان فرد، فلان گروه، فلان مكتب چه می گوید، یك چیزی از ماركسیسم بگیریم یك چیزی از اگزیستانسیالیسم بگیریم یك چیزی از سوسیالیسم بگیریم یك چیزی هم از اسلام بگیریم بعد یك آش شله قلمكاری درست كنیم و بگوییم این است مكتب اسلام، این برای مدت موقت ممكن است مفید واقع شود [ولی برای همیشه نه، ] چون در مدت موقت افراد نمی دانند؛ وقتی كه ما مثلا یك فكر ماركسیستی را با رنگ اسلامی عرضه داشتیم، یك فكر اگزیستانسیا لیستی را با روكش اسلامی عرضه داشتیم، در ابتدا مردم می پذیرند ولی این امر برای همیشه مكتوم نمی ماند، افرادی پیدا می شوند اهل فكر و مطالعه و می آیند دزدی گیری می كنند: فلان حرفی كه شما به نام اسلام می زنید مال اسلام نیست؛ این اسلام است، این قرآن است، این سنت پیغمبر است، این فقه اسلام است، این اصول معتبر اسلامی است، این هم حرفی كه شما می زنید؛ این را شما از ماركسیسم گرفته اید، یك روكش اسلامی هم رویش كشیده اید. بعد همینهایی كه رو به اسلام آورده اند با شدت بیشتری از اسلام گریزان خواهند بود. این است كه این مكتبهای التقاطی به عقیده من ضررشان برای اسلام از مكتبهایی كه صریحا ضد اسلامی هستند اگر بیشتر نباشد كمتر نیست.