اگر ما واقعا اذعان كردیم به این كه انقلاب ما یك انقلاب ماهیتا اسلامی بوده یعنی عدالت خواهانه بوده ولی عدالت اسلامی، آزادی خواهانه بوده آزادی اسلامی، استقلال خواهانه بوده استقلال اسلامی، یعنی همه ی اینها را جامعه ما در ضمن اسلام می خواست، تمام ارزشهای عالی را جامعه ما در سایه و ظلّ اسلام و توأم با معنویت اسلامی خواسته، آینده این انقلاب آن وقت محفوظ خواهد بود و این انقلاب آن وقت تداوم پیدا خواهد كرد كه اولا مسیر عدالت خواهی را برای همیشه ادامه بدهد یعنی دولتهای آینده واقعا و عملا در مسیر عدالت اسلامی گام بردارند، برای پر كردن شكافهای طبقاتی اقدام كنند، تبعیضها را واقعا از میان ببرند؛ جامعه توحیدی به مفهوم اسلامی، جامعه بی طبقه به مفهوم اسلامی نه جامعه بی طبقه به مفهومی كه دیگران می گویند- كه میان اینها از زمین تا آسمان تفاوت است- ایجاد كنند، دولتِ حال و آینده برای برقراری جامعه بی طبقه اسلامی كوشش كنند والّا اگر عدالت فراموش شود انقلاب شكست می خورد چون اصلا ماهیت این انقلاب ماهیت عدالتخواهانه بوده است.