علت این كه امام خمینی رهبر بلامعارض و بلامنازع این نهضت شد این است كه علاوه بر این كه واقعا شرایط و مزایای یك رهبر در فرد ایشان جمع بود ایشان در مسیر فكری و روحی و نیازهای مردم ایران قرار داشت كه دیگران در این مسیر قرار نداشتند، یعنی اگر امام خمینی با همه مزایای شخصی كه دارد منطقی كه به كار برد و اهرمهایی كه روی آن اهرمها دست می گذاشت و فشار می داد و جامعه را به حركت می آورد از نوع اهرمهایی بود كه دیگران روی آنها فشار می آورند، مثلا اگر ایشان هم همان منطق دیگران یعنی مسئله تضاد طبقاتی و به اصطلاح وارد كردن تضادهای طبقاتی در خودآگاهی مردم- فقط همین- را پیش می گرفت [آیا می توانست چنین نهضتی را پدید آورد؟ ] البته ایشان از این مسئله هم استفاده كردند (به دلیل این كه اسلام مكتب جامعی است) ولی نه به این منطق و بیان بلكه با منطقی كه با منطق اسلام جور در می آید یعنی منطق عدالت خواهی. عدالت خواهی در پرتو تعلیمات اسلامی یكی از اهرمهای اساسی بود كه ایشان همیشه روی آن فشار می آوردند. اگر فقط روی این موضوع فشار می آوردند بدون آن كه رنگ اسلامی به مطلب بدهند، آیا امكان داشت كه بتوانند جامعه را این طور به حركت درآورند؟ اگر ایشان عنوان پیشوایی مذهبی و اسلامی را نمی داشتند، اگر مردم ایران در عمق روحشان كه یك نوع آشنایی و انس و الفتی با اسلام و آیات قرآن دارند، با علی و امام حسین دارند، حس نمی كردند كه بار دیگر ندای پیغمبر و ندای علی و ندای امام حسین است كه از حلقوم این مرد بیرون می آید، اگر اینها نمی بود آیا این گونه حركت در این مملكت به وجود می آمد؟ ایشان با ظلم مبارزه كردند ولی همان مبارزه با ظلم را با معیارهای اسلامی مطرح كردند كه یك مسلمان نباید زیر بار ظلم برود. مبارزه با ظلم را در زیر پرچم اسلام انجام دادند، مبارزه با اختناق را در زیر پرچم اسلام انجام دادند. سخن از استقلال گفتند، چرا استقلال؟ زیرا ما مسلمانیم، یك مسلمان و ملت مسلمان به خود اجازه نمی دهد كه ذلیل باشد: لَنْ یَجْعَلَ اللّهُ لِلْكافِرینَ عَلَی الْمُؤْمِنینَ سَبیلاً [1]. نباید مؤمن زیردست و كافر زبردست باشد، مؤمن فرمانبر و كافر فرمانده باشد.

---