در تواریخی كه در هزار سال پیش نوشته اند آورده اند: در قادسیه قبل از آن كه مسلمین با ایرانی ها روبرو شوند رستم فرخ زاد نماینده ای از امیر مسلمین خواست كه بیاید حرفهایمان را با هم بزنیم. او هم آمد. در ضمن صحبتها كه شما چه می خواهید و مقصودتان چیست، اول می خواست اینها را با تطمیع منصرف كند، گفت شما همسایه های ما بودید، از نظر اقتصادی در فقر بسر می بردید و ما حق همسایگی را در باره شما بجا نیاورده ایم و حق این بود كه ما به همسایه هایمان كمك مادی می كردیم كه شما مجبور نمی شدید به ما حمله كنید. حالا هم حاضریم كمك كنیم. او در كمال صراحت گفت هر چه كه تو می گویی ما بودیم، بیش از این ما بودیم، چند تا هم خودش اضافه كرد كه ما چنین بودیم چنان بودیم، ولی آن روزهایی كه ما برای شكم می جنگیدیم سپری شد. رستم گفت حالا چه می گویید و برای چه آمده اید؟ او هدفها را ذكر كرد. به قدری این هدفها عالی است كه حد ندارد! یكی از آنها این است كه ما آمده ایم بندگان را از قید رقّیت بندگان آزاد كنیم و همه بنده خدا باشند [1].

---