دوستانی كه در دوره ی قم بودند می دانند كه من لااقل 12 سال در خدمت ایشان تحصیل كرده ام؛ باز در سفری كه به پاریس رفتم چیزهایی از روحیه این مرد كشف كردم كه نه تنها بر ایمان من بلكه بر حیرت من افزود. وقتی كه برگشتم رفقا پرسیدند چه دیدی؟ گفتم چهارتا «امَنَ» [1] دیدم: «امَنَ بِهَدَفِهِ» به هدفش ایمان دارد. دنیا جمع بشوند نمی توانند او را از هدفش منحرف كنند. «امَنَ بِسَبیلِهِ» به راهی كه برای هدف خودش انتخاب كرده ایمان دارد، امكان ندارد او را از این راه منصرف كرد؛ شبیه همان ایمانی كه پیغمبر به هدفش و به راه خودش داشت. و «امَنَ بِقَوْلِهِ» . من دیدم در همه ی رفقا و دوستانی كه من سراغ دارم احدی به اندازه ی ایشان به روحیه ی مردم ایران ایمان ندارد. افرادی به ایشان می گویند كمی آرام تر، مردم سرد می شوند، مردم از پا درمی آیند. می گوید مردم این طور نیستند كه شما می گویید، من مردم را از شما بهتر می شناسم. از همه بالاتر: «امَنَ بِرَبِّهِ» . در جلسه خصوصی ایشان به من گفت: «فلانی این ما نیستیم [كه این نهضت را ایجاد كرده ایم، ] من دست خدا را حس می كنم. » آدمی كه دست خدا و عنایت خدا را حس می كند و در راه خدا قدم برداشته، مصداق آن اصل قرآنی است: اِنْ تَنْصُرُوا اللّهَ یَنْصُرْكُمْ [2] تو اول یك قدم به طرف خدا بردار، خدا به تو عنایت می كند. آیه دیگر: اِنَّهُمْ فِتْیَةٌ امَنوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدًی. وَ رَبَطْنا عَلی قُلوبِهِمْ اِذْ قاموا [3]. راجع به اصحاب كهف می گوید جوانمردانی بودند، به پروردگارشان ایمان آوردند، اعتماد و تكیه كردند، خدا هم بر بینش آنها افزود. آنها برای خدا قیام كردند، ما هم دل آنها را محكم كردیم. این را من در این مرد می بینم. برای خدا قیام كرده و خدای متعال یك قلب قوی به این مرد داده كه اصلا تزلزل، ترس، بیم در این دل راه ندارد. اطبای فرانسه اخیرا قلب این پیرمرد 78 ساله را- كه پانزده سال است حداقل دچار جنگ اعصاب است و جوانی آنچنان برومند را در یك سال و نیم پیش از دست داده- معاینه كردند گفتند قلب جوان بیست ساله است. امَنَ بِرَبِّهِ، چرا؟ در راه خدا قدم برداشته و حال كه در راه خدا قدم برداشته آنچه كه قرآن وعده داده، در پسِ تجربه دریافته است. قرآن وعده داده كه برای خدا قیام كنید، برای خدا عمل كنید، برای خدا بجنبید، آنوقت عنایات خدا را احساس می كنید. در خانه ات بنشینی، خدا را نمی بینی، عنایت خدا را نمی بینی. ساكت باشی خدا را نمی بینی، عنایات خدا را نمی بینی. ساكن باشی خدا را نمی بینی، عنایت خدا را نمی بینی. حركت كن، برای خدا هم حركت كن، آنوقت است كه خدا را می بینی و عنایات خدا را لمس می كنی. آدمی كه به امید خدا و برای خدا حركت كرده و عنایات خدا را دائما به چشم دل می بیند آیا او از تهدید كارتر می ترسد؟ ولو این كه شوروی را هم ضمیمه خودش كند كه ما با شوروی روی این دولت توافق كردیم. امَنَ بِرَبِّهِ. به پروردگار خودش ایمان دارد. به یكی از مقامات كه زمانی با من صحبت می كرد گفتم آیا هیچ كس باور می كند كه این مردی كه روزها می نشیند این اعلامیه های آتشین را می دهد سحرها اقلا یك ساعت با خدای خودش راز و نیاز می كند و اشكهاست كه دائما جاری است؟ ! هیچ كس باور نمی كند. درست نمونه ی علی است. فرزند علی است و علی وار و «بچه علی» وار عمل می كند: شاعر درباره ی علی گفته است: در میدان جنگ به روی دشمن لبخند می زند، در محراب عبادت در حالی كه به خدای خودش توجه دارد اشك می ریزد؛ و ما نمونه اش را در این مرد داریم می بینیم. كسی باور نمی كند كه این فردی كه در روزها اینچنین اعلامیه های آتشین می دهد شبها با خدای خودش چه عوالمی دارد! چه راز و نیازی دارد! چه اشكها می ریزد! یك چنین اراده ای با تهدید جناب كارتر هیچ وقت متزلزل نمی شود. خداوند متعال به همه ی ما توفیق عنایت بفرماید كه پاسدار واقعی یعنی پاسدار منطقی [اسلام باشیم. ]

---