سعادت و خوشبختی زناشویی در گرو صفا، صمیمیت، گذشت، فداكاری،
وحدت و یگانگی است و همه ی اینها در چندهمسری به خطر می افتد.
گذشته از وضع ناهنجار زنان و فرزندان دومادره، از نظر خود مرد آنقدر
مسؤولیتهای تعدد زوجات سنگین و خردكننده است كه روآوردن به آن پشت كردن
به مسرت و آسایش است.
اكثر مردانی كه از تعدد زوجات راضی و خشنودند آنها هستند كه عملاً از زیر بار
مسؤولیتهای شرعی و اخلاقی آن شانه خالی می كنند؛ زنی را مورد توجه قرار داده
زن دیگر را از حساب خارج می كنند و به تعبیر قرآن كریم او را «كالمعلّقه» رها
می كنند. آنچه این گونه افراد نام تعدد زوجات به آن می دهند در واقع نوعی
تك همسری است توأم با ستمكاری و جنایت و بیدادگری.
مثل عامیانه ای در میان مردم رایج است، می گویند: «خدا یكی، زن یكی» . عقیده ی
اكثر مردان بر این بوده و هست و حقاً اگر خوشی و مسرت را مقیاس قرار دهیم و
مسأله را از زاویه ی فردی و شخصی بسنجیم عقیده ی درستی است. اگر در باره ی همه ی
مردان صادق نباشد، در باره ی اكثریت مردان صادق است.
اگر مردی خیال كند كه تعدد زوجات با قبول همه ی مسؤولیتهای شرعی و اخلاقی
مجموعه آثار شهید مطهری . ج19، ص: 348
به نفع اوست و او از نظر تن آسایی از این كار صرفه می برد، سخت در اشتباه است.
مسلماً تك همسری از نظر تأمین خوشی و آسایش بر چندهمسری ترجیح دارد،
اما. . .