قانون تعدد زوجات با اصل فلسفی تساوی حقوق زن و مرد- كه ناشی از تساوی آنها در انسانیت است- منافات دارد. چون زن و مرد هر دو انسان و متساوی الحقوق می باشند، یا باید هر دو مجاز باشند كه دارای چند همسر باشند یا هیچ كدام مجاز نباشند. اما اینكه مرد مجاز باشد چند زن داشته باشد و زن مجاز نباشد كه چند شوهر داشته باشد، تبعیض و مرد نوازی است. اجازه دادن به مرد كه تا چهار زن می تواند بگیرد به معنی این است كه ارزش یك زن مساوی است با یك چهارم مرد. این نهایت تحقیر زن است و حتی با نظر اسلام در باره ی ارث و شهادت- [كه ارث و شهادت ] دو زن را برابر با ارث و شهادت یك مرد قرار داده است- منافات دارد.

این ایراد سخیف ترین ایرادی است كه بر تعدد زوجات گرفته شده است. گویی ایرادكنندگان به علل و موجبات فردی و اجتماعی تعدد زوجات كوچكترین توجهینداشته اند؛ خیال كرده اند تنها موضوعی كه در میان است هوس است. آنگاه گفته اند چرا به هوس مرد توجه شده و به هوس زن توجه نشده است؟ .

چون در گذشته راجع به علل و موجبات و مجوزهای تعدد زوجات، مخصوصاً راجع به چیزی كه تعدد زوجات را به صورت حقی از جانب زنان بی شوهر بر عهده ی مردان و زنان متأهل در می آورد بحث كرده ایم، دیگر بحثی نمی كنیم.

در اینجا همین قدر می گوییم اگر مبنای فلسفه ی اسلام در تعدد زوجات و ارث و شهادت، تحقیر و بی اعتنایی به حقوق زن بود و اسلام میان زن و مرد از لحاظ انسانیت و حقوق ناشی از انسانیت تفاوت قائل بود، همه جا یك جور نظر می داد زیرا این فلسفه همه جا یك جور حكم می كند؛ یك جا نمی گفت یك زن نصف یك مرد ارث ببرد و در جای دیگر نمی گفت یك زن با یك مرد برابر ارث ببرد و در جای دیگر نمی گفت یك مرد تا چهار زن بگیرد، و همچنین در باب شهادت در هر موردی به نحوی حكم نمی كرد. از اینها به خوبی می توان فهمید كه اسلام فلسفه های دیگری در نظر گرفته است. ما در یكی از مقالات گذشته راجع به ارث توضیح دادیم و در مقاله ی دیگری گفتیم مسأله ی تساوی زن و مرد در انسانیت و حقوق ناشی از انسانیت، از نظر اسلام جزء الفبای حقوق بشری است. از نظر اسلام در حقوق زن و مرد مسائلی بالاتر از تساوی وجود دارد كه لازم است آنها دقیقاً منظور گردد و اجرا شود.