پدیده ی فزونی نسبی زن همیشه در زندگی بشر وجود داشته. چیزی كه هست عكس العمل ها در برابر این پدیده- كه مشكله ای برای اجتماع به وجودمی آورد- یكسان نبوده است. ملتهایی كه روحشان با تقوا و عفاف پیوند بیشتری داشته، به رهبری ادیان بزرگ آسمانی این مشكله را با تعدد زوجات حل كرده اند و ملتهایی كه تقوا و عفاف چندان با روحیه شان سازگار نبوده، این پدیده را وسیله ای برای فحشاء قرار داده اند.

نه تعدد زوجات در مشرق ناشی از دین اسلام است و نه ترك آن در مغرب مربوط به دین مسیح است، زیرا قبل از اسلام در مشرق زمین تعدد زوجات وجود داشته و ادیان شرقی آن را مجاز كرده بودند، و در اصل دین مسیح هم نصّی بر منع تعدد زوجات وجود ندارد؛ هرچه هست مربوط به خود ملل غرب است نه دین مسیح.

ملتهایی كه در مسیر فحشاء قرار گرفته اند بیش از ملتهایی كه تعدد زوجات را تجویز كرده اند به تك همسری ضربه زده اند.

دكتر محمد حسین هیكل نویسنده ی كتاب زندگانی محمد پس از ذكر آیات قرآن در باره ی تعدد زوجات می گوید:

«این آیات اكتفا به یك زن را بهتر می شمارد و می گوید: اگر می ترسید مطابق عدالت رفتار نكنید فقط یك زن بگیرید. ضمناً تأكید می كند كه نمی توانید به عدالت رفتار كنید. اما در عین حال چون ممكن است در زندگی اجتماعی حوادثی پیش آید كه تعدد زنان را ایجاب می كند، بدین جهت آن را به شرط عدالت روا شمرده است. محمد صلی الله علیه و آله در اثنای جنگهای مسلمانان كه گروهی از آنان كشته می شدند و طبعاً زنانشان بیوه ماندند، بدین طریق رفتار كرد. واقعاً آیا می توانید بگویید كه پس از جنگها و امراض عمومی و شورشها كه هزارها و میلیونها اشخاص تلف می شوند و عده ی زیادی زنان بی شوهر می مانند، اكتفا به یك زن بهتر از چند زن است كه به طور استثناء و به قید عدالت روا شمرده شده است؟ آیا مردم مغرب زمین می توانند ادعا كنند كه پس از جنگ جهانگیر قانون اكتفا به یك زن همان طور كه اسماً وجود دارد عملاً نیز اجرا شده است؟ »