در شماره ی 113 «زن روز» مقاله ای از یك كتاب به نام «روانشناسی مادران» به قلمیك بانوی فرانسوی به نام بئاتریس ماریو درج شده بود. این خانم طبق مندرجات آن مقاله دكتر در روانشناسی است، روانشناس و روانكاو مخصوص بیمارستانهای پاریس است و خودش نیز مادر است و سه فرزند دارد.

در قسمتهایی از این مقاله نیازمندیهای یك زن- در حالی كه باردار یا بچه دار است- به محبت و مهربانی شوهر به خوبی تشریح شده است. می گوید:

«از وقتی كه یك زن حس می كند كه بزودی بچه دار خواهد شد شروع می كند به نگریستن، جستجوكردن و بو كشیدن بدن و اندام خود، مخصوصاً اگر بچه ی اولش باشد. این حالت كنجكاوی بسیار شدید است، درست مثل اینكه زن با خود بیگانه است، می خواهد وجود خویشتن را كشف كند.

وقتی كه زن نخستین ضربه های كوچولوی بچه اش را در شكم خویش احساس كرد شروع می كند به گوش دادن به همه ی صداهای اندام خود.

حضور موجود دیگری در بدن زن چنان سعادت و خوشحالی به او می دهد كه كم كم میل به انزوا و تنهایی پیدا می كند و از دنیای خارج قطع ارتباط می كند، زیرا می خواهد با كوچولویی كه هنوز به دنیا نیامده است خلوت كند. . .

مردها در روزهای آبستنی همسرانشان وظایف بسیار مهمی به عهده دارند و متأسفانه همیشه از انجام این وظایف شانه خالی می كنند. مادر آینده نیاز دارد كه حس كند شوهرش او را می فهمد، دوست دارد و پشتیبان اوست وگرنه وقتی دید كه شكمش بالا آمده است، زیبایی اش لطمه خورده، حالت استفراغ دارد و از زایمان می ترسد، همه ی این ناراحتیها را به حساب شوهرش خواهد گذاشت كه او را آبستن ساخته است. . . مرد وظیفه دارد كه در ماههای آبستنی بیشتر از پیش در كنار زنش باشد. خانواده به پدری مهربان نیاز دارد تا زن و بچه ها بتوانند از همه ی مشكلات و شادیها و اندوههای خود با او حرف بزنند، حتی اگر حرفهایشان بی معنی یا خسته كننده باشد. زن آبستن خیلی نیازمند آن است كه از بچه اش با او حرف بزنند. تمام غرور و افتخار یك زن مادر شدن اوست و وقتی احساس كند كه شوهرش نسبت به كودكی كه او بزودی به دنیا خواهد آورد بی اعتناست، این احساس غرور و افتخار جایش را به احساس حقارت و بیهودگی می دهد، از مادر بودن بیزار می شود و آبستنی برایش معنی یك «احتضار» پیدا می كند. ثابت شده است كه چنین زنانیدردهای آبستنی را خیلی به دشواری تحمل می كنند. . . رابطه ی مادر و فرزند یك رابطه ی دو نفری نیست، بلكه یك رابطه ی سه نفری است: مادر- كودك- پدر، و پدر حتی اگر غایب باشد (زن را طلاق داده باشد) در زندگی درونی مادر، در تخیلات و تصورات او و نیز در احساس مادری نقش اساسی دارد. . . » .

اینها بود سخنان یك بانوی دانشمند كه هم روانشناس است و هم مادر.