5. نكاح منقطع از نظر اینكه دوام ندارد، آشیانه ی نامناسبی برای كودكانی است كه بعداً به وجود می آیند. لازمه ی نكاح منقطع این است كه فرزندان آینده، بی سرپرست و از حمایت پدری مهربان و مادری دلگرم به خانه و آشیانه محروم بمانند.

این ایراد ایرادی است كه مجله ی زن روز بسیار روی آن تكیه كرده است، ولی با توضیحاتی كه دادیم گمان نمی كنم جای بحث و ایرادی باشد.

در مقاله ی پیش گفتیم كه یكی از تفاوتهای ازدواج موقت و ازدواج دائم مربوط به تولید نسل است. در ازدواج دائم هیچ یك از زوجین بدون جلب رضایت دیگری نمی تواند از زیر بار تناسل شانه خالی كند، برخلاف ازدواج موقت كه هر دو طرف آزادند. در ازدواج موقت، زن نباید مانع استمتاع مرد بشود ولی می تواند بدون آنكه لطمه ای به استمتاع مرد وارد آید مانع حاملگی خود بشود و این موضوع با وسایل ضد آبستنی امروز كاملاً حل شده است. علیهذا اگر زوجین در ازدواج موقت مایل باشند تولید فرزند كنند و مسؤولیت نگهداری و تربیت فرزند آتیه را بپذیرند، تولید فرزند می كنند. بدیهی است كه از نظر عاطفه ی طبیعی فرقی میان فرزند زوجه ی دائم با زوجه ی موقت نیست و اگر فرضاً پدر یا مادر از وظیفه ی خود امتناع كند قانون آنها را مكلف و مجبور می كند، همان گونه كه در صورت وقوع طلاق قانون باید دخالت كند و مانع ضایع شدن حقوق فرزندان گردد، و اگر مایل نباشند كه تولید فرزند نمایند و هدفشان از ازدواج موقت فقط تسكین غریزه است از به وجود آمدن فرزند جلوگیری می كنند.

همچنانكه می دانیم كلیسا جلوگیری از آبستنی را امر نامشروع می داند ولی از نظر اسلام اگر زوجین از اول مانع پیدایش فرزند بشوند مانعی ندارد اما اگر نطفه منعقد شد و هسته ی اولی تكوین فرزند به وجود آمد، اسلام به هیچ وجه اجازه ی معدوم كردن آن را نمی دهد.

اینكه فقهای شیعه می گویند هدف ازدواج دائم تولید نسل است و هدف ازدواج موقت استمتاع و تسكین غریزه است، همین منظور را بیان می كنند.