این نوشتار تحقیقی است در مورد رابطه اخلاق و دین از دیدگاه سه متفکر بزرگ یعنی طباطبایی، مطهری و کی یرکگور. طباطبایی معتقد است حسن و قبح امری اعتباری است؛ حال آنکه بین اعتبار صحیح و ناصحیح تمایز قائل می شود. از نظر او دین در تشخیص اعتبار صحیح نقش دارد. مطهری اما، اخلاق را نوعی پرستش ناخودآگاه پروردگار می داند. بر این اساس اخلاقیات توسط فطرت انسان کامل و به صورت مستقل از دین باز شناخته می شود. دین در بالا بردن توان فطرت برای تشخیص اخلاقیات او کمک می کند. و نیز از طریق ترمیم ناتوانی های او، به یاری اش می شتابد. کی یرکگور امر اخلاقی را در حیطه عقلانیت می داند و دین را فراتر از این مرتبه می نشاند. او معتقد است هر که بخواهد زندگی دینی و مؤمنانه داشته باشد، لازم است به امکان وقوع هر پارادوکس و تناقض عقلی و اخلاقی از سوی پروردگار ایمان داشته باشد. بدین ترتیب در این دیدگاه دین و اخلاق در دو حیطه بدون اشتراک و کاملاً متمایز قرار می گیرند. منبع : database.irandoc.ac.ir