همواره یکی از دغدغه های اصلی دینداران این بوده که چگونه میتوان بین آموزه های دینی و تغییر و تحولات دانش بشری سازگاری ایجاد کرد - این امر آنان را واداشته که به احیاآ و بازسازی اندیشه دینی همت گمارند آنچه دراین تحقیق مورد بررسی قرار گرفته در واقع گرفته در واقع رفتن اقبال و مطهری به سوی ارائه راه حلهائی در زمینه آشتی بین عقل و وحی برمبنای ثابت بودن دین و فهم متغیر معرفت نسبت به آن است . آنان با نگرشی که نسبت به اصل اجتهاد در اسلام دارند، آنرا اصل پویایی میدانند که متناسب با فراورده های دانش بشری به نیازهای انسان (مادی - معنوی ) پاسخگو بوده و خواهد بود.