در
مشارکت کنید
برای ارسال سوال کلیک کنید
 
پرسش:
در داستان هابیل و قابیل قرآن می فرماید: لَئِنْ بَسَطْتَ اِلَیَّ یَدَکَ لِتَقْتُلَنی ما اَنَا بِباسِطٍ یَدِیَ اِلَیْکَ لِاَقْتُلَکَ تو اگر برای کشتن من دست دراز کنی، من دست درازی برای قتل تو نمی کنم. آیا معنایش این است که من از خود دفاع نمی کنم؟
پاسخ:

نه، (چنین معنایی ندارد) لذا این تعبیر را ندارد که اگر تو بخواهی مرا بکشی من مانع قتل خودم نمی شوم. می خواهد بگوید تو اگر تصمیم به قتل من بگیری من تصمیم به قتل تو نمی گیرم. برای هردو، بحث در قتل ابتدایی است نه در مسئله ی دفاع از خود، و لذا تعبیر قرآن این است: تو اگر بخواهی قاتل باشی من هرگز قاتل تو نیستم. این نظیر حرفی است که امیرالمؤمنین فرمود. وقتی که امیرالمؤمنین به طور اشاره می فرمود که من قاتل خود را می شناسم و می بینم، می گفتند پس او را بکش، می فرمود این کار قصاص قبل از جنایت است. اگر قبل از اینکه او مرا بکشد، من او را بکشم، من قاتل ابتدایی می شوم. بعد از اینکه مرا کشت هم که دیگر من نیستم. اینجا هم همین طور است و معنایش این است که تو اگر قاتل ابتدایی من باشی، من قاتل ابتدایی تو نیستم.[1]

 


 


پایگاه شهید مطهری ،
کليه حقوق برای پايگاه شهید مطهری محفوظ است