استاد مرتضی مطهری در پاسخ به سوالی در این زمینه می فرماید :

..این بیان البته بیان خوب و درستی است که اسلام بدون آن که از عنصر مبارزه - که همان جهاد و امر به معروف و نهی از منکر است- استفاده کند [به اهدافش نمی رسد] و معنایش این است که اصل جهاد و امر به معروف و نهی از منکر همیشه باید زنده باشد و هیچ وقت نباید تعطیل شود. ولی آنچه که ما انکار و نفی کردیم این است که ما اسلام را فقط در جهاد خلاصه کنیم که اسلام یعنی جهاد و جهاد هم یعنی اسلام. این معنایش چشم پوشی از سایر ارزشهای اسلامی است. در مقام مثال مثل این است که حلوا را از آرد و شکر و روغن به وجود می آورند؛ کسی از بس حلوای بی شکر به او داده اند بگوید حلوا یعنی شکر و شکر یعنی حلوا، من غیر از این قبول ندارم. به او می گوییم درست است که به شما این قدر حلوای بی شکر داده اند که حساسیت پیدا کرده ای، اما این هم درست نیست که حلوا یعنی شکر و شکر یعنی حلوا. حلوا یعنی ترکیبی که یک جزء اساسی اش شکر است. از بس که مسئله جهاد و امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ما طرد شده بود و از این جهت تشنگی کشیدیم حالا به یک حالت افراطی کشیده شده ایم؛ حالا که جهاد و امر به معروف را دیده ایم و مزه اش را چشیده ایم یکدفعه می خواهیم از همه چیزِ دیگر صرف نظر کنیم، می گوییم اسلام یعنی جهاد و جهاد هم یعنی اسلام و همه چیز اسلام را هم با همین یک معیار باید حساب کرد. این اشتباه است. [1]