افراد غیر شیعه اعم از مسلمان و غیر مسلمانی که به خدا و آخرت ایمان دارند، چنانچه شیعه نبودنشان از روی قصور باشد، نه تقصیر، یعنی به گونه ای باشند که اگر حقیقت تشیع به آنان عرضه شود بپذیرند، و از روی عناد و تعصب و لجاجت رد نکنند، اگر چنین اشخاصی اعمالی با انگیزه تقرب به خدا انجام دهند، و در کار خود خلوص نیت داشته باشند، عمل آنها مورد قبول الهی است و استحقاق پاداش و بهشت می یابند. [1]