مطهری از آن هنگامیکه شروع به تحصیل نمود با آن استعداد و عشق و علاقه فراوان به فراگیری علوم دینی بر این بوده است که معارف دینی را فرا گرفته و بدیگران نیز بیاموزد، مصداق بارز همان حدیث شریف نبوی که «خیرکم من تعلم القرآن و علمه [1] » ایشان نخستین هجرت خود را در سن 12 سالگی به حوزه علمیه مشهد مقدس آغاز و با جدیت و نظم به تحصیل علوم اسلامی می پردازد.

تا آنجا که از خود استاد شهید چنین نقل شده است: «تا آنجا که من از تحولات روحی خود به یاد دارم از سن 12 سالگی این دغدغه در من پیدا شد و حساسیت عجیبی نسبت به مسائل مربوط به خدا پیدا کرده ام. پرسشها البته متناسب با سطح افکار آن دوره یکی پس از دیگری بر اندیشه ام هجوم می آورد».

 این دوره مصادف با روی کار آمدن رضا خان و سرکوبی و تضعیف فرهنگ اسلام و مبارزه جدی با روحانیت حتی ممنوع ساختن عزاداری حضرت سید الشهداء (ع) بوده است .

 از خود استاد شهید چنین نقل شده است:

«من بچه بودم، در حدود سالهای 1314 و 1315 در خراسان زندگی می کردم، در تمام خراسان دو یا سه معمم بیشتر پیدا نمی شد. پیرمردهای هشتاد ساله و ملاهای شصت و هفتاد ساله، مجتهد و مدرس های مکلا «کلاهی» شده بودند، و در مدرسه بسته بود و هیچ کس باور نمی کرد که دین و مذهب دوباره زنده شود.»

هجرت به قم:

هجرت دیگر ایشان به شهر مقدس قم بوده که در سال 1316 صورت گرفته است، در آن سالها که شهید مطهری بسیار جوان حتی دروس مقدماتی حوزه را هم به پایان نبرده بود، اما در اندیشه های بلند و عمیق غرق بوده است. بطوریکه این افکار بنیادی در مورد جهان بینی و خدا شناسی او را به خود مشغول داشته که همه افعال و اندیشه های دیگرش را تحت الشعاع قرار داده است.

تزکیه نفس و روح

از آنجا که روح تشنه معارف اسلام این استاد شهید نیاز مبرم به استادی خود ساخته در تمام ابعاد داشته، از همان روزهائی که وارد  مشهد شده بوده به آروزی آنکه روزی در درس عالم برجسته و استاد فلسفه آقا میرزا مهدی شهید رضوی شرکت جوید درس می خواند اما این آرزو به واقعیت نپیوست. و موفق به شرکت در کلاس درس نامبرده نشد.

ولی در حوزه علمیه قم به آرزوی خود نائل گردید، و شخصیتی که در علم و تقوا زبانزد خاص و عام است و روح هر انسان آزاده و حقیقت جوئی را مجذوب خود می سازد، درس اخلاقی را شروع می کند و به نور افشانی و انسان سازی می پردازد و در حقیقت استاد شهید گم شده خود را پیدا می نماید، و روح تشنه خود را از سرچشمه زلال این شخصیت سیراب نموده است.

مطهری همچنان عاشق علم و در طلب حقیقت و دقت و تلاش ستودنی و تحسین برانگیز و با برنامه ای منظم مشغول به تحصیل و خوشه چینی از بوستان اهل بیت (ع) بود که در این راستا با یکی دیگر از فرزانگان حوزه علمیه حضرت آیت الله مرعشی نجفی آشنا و لمعه که دوره کامل فقه اهل بیت (ع) است را نزد ایشان تلمذ می نماید.

و نیز آشنائی این بزرگوار با مرحوم علامه عالی مقام طباطبائی که در سال 1329 شمسی انجام گرفته.

حضور در درس ایشان، حضوری عالمانه و بسیار مفید و سازنده است.

دقت و زیرکی و هوش استاد نه تنها حاضران را به وجد می آورده است بلکه خود استاد علامه طباطبائی هم نیز بر سر شوق می آمده است لذا مرحوم علامه درباره شهید مطهری چنین فرموده است:

«مرحوم مطهری یک هوش فوق العاده ای داشت و حرف از او ضایع نمی شد، حرفی که می گفتم می گرفت و به مغزش می رسید، علاوه بر مسئله تقوا و انسانیت و جهات اخلاقی که انصافا داشت.»

هجرت سوم به تهران:

اگر چه مرحوم شهید مطهری قم را بر خلاف خواسته قلبی خود ترک می کند و به تهران مهاجرت می نماید، ولی این هجرت منشا برکاتی می گردد که خاص و عام از آن استفاده می کنند، مانند تدریس در مدرسه مروی تهران، تدریس در دانشگاه تهران، منبر و سخنرانی در محافل علمی، و حسینیه ها و مساجد، تفسیر قرآن نوشته و مقالات و کتب فراوان در موضوعات گوناگون که هر یک از آنها حاکی از بیداری استاد و پاسداری او از اسلام عزیز است. هم اکنون این نوشته ها بصورت مجموعه آثار در مجلدات جداگانه راهگشای حقیقت جویان و فضیلت خواهان است. در نهایت این زحمات طاقت فرسا در سالهای بسیار و متوالی نتیجه داد، تا آنجا که لبان این شهید بزرگوار در عالم خواب بوسه گاه نبی مکرم اسلام (ص) می گردد و چند شب بعد از این خواب به درجه رفیق شهادت نائل می گردد [2] .

این بود گوشه ای از سیره و زندگی این علامه شهید و بزرگوار که برای تحقیق بیشتر می توانید به کتب نامبرده [3]   و کتاب «شهید مطهر» [4]   مراجعه نمائید.