هر زمان كتاب قطور تاریخ جهان را ورق می زنیم، صفحات زرینی ما را به خود می كشاند. حوادث ماندگار و سرگذشت شخصیت های جاودان، زینت بخش این صفحه هاست. در این میان، عالمان و دانشمندان، از امتیاز ویژه ای برخوردارند. آنان تمام همت خویش را برای دفاع از دین خدا به كار بردند و هستی خود را سپر هجوم شبهات قرار دادند. پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله در روایتی گهربار می فرمایند: «در روز قیامت، آثار قلمی دانشمندان را با خون شهیدان می سنجند و آن گاه ارزش مداد دانشمندان و آثار قلم آنان، بر خون شهیدان برتری پیدا می كند». عارف حكیم، آیت اللّه علامه سیدمحمدحسین حسینی تهرانی، با آفرینش آثاری گران بها، نامی جاودانه از خود به جای گذاشتند.

مفسر بزرگ، علامه حاج سیدمحمدحسین حسینی تهرانی، پس از سال ها دانش اندوزی و خدمت به اسلام و قرآن، در پی ناراحتی قلبی در بیمارستان امام رضا علیه السلام ، مشهد مقدس بستری شدند و مدتی تحت معالجه و درمان بودند، ولی مداوای پزشكان تأثیر گذار نشد. ایشان پس از 71 سال عمر پربار در راه اعتلای فرهنگ غنی و ناب اسلامی، در روز هفدهم تیرماه سال 1374، دعوت حق را لبیك گفت و به دیار باقی شتافت. پیكر مطهر و پاك علامه تهرانی، در میان حزن و اندوه شیفتگان علم و فقاهت تشییع و پس از طواف دور ضریح نورانی مولایش امام رضا علیه السلام ، و اقامه نماز توسط عارف وارسته آیت اللّه العظمی بهجت، در صحن انقلاب حرم رضوی به خاك سپرده شد. روحش شاد و راهش جاودان.