نام: میرزا علی آقا شیرازی
محل ولادت: نجف اشرف
نام پدر : حاج علی اكبر
تاریخ وفات: 1375قمری
جد ایشان «محمد قاسم شیرازی» چهره شناخته شده و تاجر معتبر شیراز به شمار می رفت[1]. بعد از وفات او حاج علی اكبر (پدر بزرگوار مرحوم میرزا علی آقای شیرازی) شغل پدر را پی گرفت، اما مدتی بعد اشتیاق به تحصیل او را به نجف اشرف رساند. البته در نجف نیز فعالیت های تجاری را ادامه داد.
كشش درونی و همنشینی با اهل دانش سبب شد تا حاج علی اكبر سعادت حضور در مكتب دانشورانی گرانمایه، چون علامه مولا حسین بن محمد اسماعیل اردكانی، معروف به فاضل اردكانی (1235 - 1305 ه.ق) راه یابد[2].
حاج علی اكبر پس از فراغت از تحصیل، پژوهشی را در روایات و احادیث انجام داده و كتاب معروف «شرح الاربعین حدیثا فی فضیلة الصلوة علی النبی و آله صلی الله علیهم اجمعین» را نوشت. این كتاب ضمن تأیید كمالات علمی این بازرگان اهل فضل، گویای علاقه وی به خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) نیز هست[3].
علی در خانه چنین پدری به دنیا چشم گشود. اولین مكتب درسی او در خانه تشكیل شد و نخستین معلم پدرش بود، حاج علی اكبر برای تربیت چنین فرزندی از جان و دل كوشید[4]
[1] . نقباء البشر فی اعلان قرن الرابع عشر، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ج 4، ص 1488.
[2] . الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج 13، ص 70 مؤلف «الذریعه» مكان این تلمذ را معین ننموده ولی سید مصلح الدین مهدوی ضمن آن كه حاجی علی اكبر شیرازی را در جمله فاضلان معرفی كرده، می افزاید نامبرده نزد مولی محمد حسین كاظمینی در نجف تحصیل نموده است، اما چون فاضل اردكانی در نجف حوزه درسی نداشته شاید حاج علی اكبر سید نجف تا كربلا را طی می نموده تا در جوار بارگاه حضرت امام حسین (ع) از مقامات علمی استادش بهره مند گردد.
[3] . الذریعه، ج 13 ص 70، تذكرة القبور، ص 436