ولی اگر انسان قدری فكر كند می فهمد كه این طرز تفكر یك ذره با توحید سازگار نیست و
شرك آمیز است چگونه هم! از نظر ما كه قائل هستیم به خدای واحد علیم حكیم و اینكه وجود
هیچ ذره ای در عالم بیهوده نیست، چنین چیزی امكان ندارد و هیچ چیزی در عالم «بد» به آن معنا
كه اصلاً نباید باشد و از اول نباید خلق بشود نیست، به این معنا بدی نداریم و اگر بدی باشد اصلاً
با حكمت خدا منافات دارد. در سوره مُلك خواندیم:
اَلَّذِی خَلَقَ اَلْمَوْتَ وَ اَلْحَیاةَ لِیَبْلُوَكُمْ أَیُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ اَلْعَزِیزُ اَلْغَفُورُ. `اَلَّذِی خَلَقَ
سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَری فِی خَلْقِ اَلرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ اَلْبَصَرَ هَلْ تَری مِنْ
فُطُورٍ. `ثُمَّ اِرْجِعِ اَلْبَصَرَ كَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْكَ اَلْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِیرٌ [1].
در آیه دیگر قرآن می خوانیم: اَلَّذی اَحْسَنَ كُلَّ شَیْ ءٍ خَلَقَهُ
[2]هر چه را كه آفریده نیك آفریده
است.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 206