مرحوم آخوند در جواب اشكالی كه در این «بحثٌ و تحصیلٌ» مطرح شد می گوید:
این سؤال در قابل و مقبول هایی قابل تصور است كه قابلیت و مقبولیت، به همان
معنای دقیقی كه در باب موضوع و عرض مطرح است، خارجیت داشته باشد و
وجود قابل غیر از وجود مقبول باشد، و الاّ اگر ما صورتِ بما هی صورةٌ و ماده بما
هی مادةٌ (یعنی هیولای اُولی) را در نظر بگیریم، اصلا در ظرف خارج قابلیت و
مقبولیتی نیست، چون خارجیتِ قابلیت و مقبولیت فرع بر این است كه برای قابل
تحصل مستقلی از مقبول قائل باشیم.