وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَی اَلنّاسِ وَ یَكُونَ اَلرَّسُولُ
عَلَیْكُمْ شَهِیداً [1].
یكی از خاصیتهای بزرگ دین مقدس اسلام اعتدال و میانه روی است. خود قرآن
كریم امت اسلام را به نام «امت وسط» نامیده است و این تعبیر، تعبیر بسیار عجیب و
فوق العاده ای است. امت و قوم و جمعیتی كه واقعاً و حقیقتاً دست پرورده ی قرآن كریم
باشند، از افراط و تفریط، از كندروی و تندروی، از چپ روی و راست روی، از همه ی
اینها بركنارند. تربیت قرآن همیشه اعتدال و میانه روی را ایجاب می كند. در
مسئله ای كه در این شبها عنوان بحث قرار داده ایم یعنی انطباق با مقتضیات زمان،
یك فكر افراطی وجود دارد و یك فكر تفریطی و یك فكر معتدل. بعضی از
جریانات فكری در عالم اسلام از همین نظر وجود پیدا كرده است كه برخی افراطی
و برخی تفریطی بوده، یعنی یا تندروی بیجا و یا كندروی بیجا بوده است. من اسم
آن تندروی ها را «جهالت» گذاشته ام و اسم این كندروی ها را «جمود» گذاشته و
می گذارم. در این باره توضیح خواهم داد.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج21، ص: 62