از آنچه مجموعاً بیان شد معلوم گشت آنچه اسلام می گوید نه آن چیزی است كه مخالفان اسلام، اسلام را بدان متهم می كنند، یعنی محبوسیت زن در خانه، و نه نظامی است كه دنیای جدید آن را پذیرفته است و عواقب شوم آن را می بیند، یعنی اختلاط زن و مرد در مجامع.

حبس كلی زن در خانه، نوعی مجازات بود كه به طور موقت در اسلام برای زنان بدكار مقرر شد:

وَ اَللاّتِی یَأْتِینَ اَلْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِی اَلْبُیُوتِ حَتّی یَتَوَفّاهُنَّ اَلْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اَللّهُ لَهُنَّ سَبِیلاً [1].

زنانی از شما كه مرتكب زنا می شوند چهار شاهد بر آنان بگیرید. اگر چهار شاهد شهادت دادند (به ترتیبی كه به تفصیل در سنّت بیان شده و فقه متصدی آن است) آنان را در خانه حبس كنید تا عمرشان به پایان رسد یا خدا راه دیگری برایشان معین كند.

مفسران می گویند: مقصود از «راه دیگر» اشاره بدین است كه این حكم موقت است و در آینده حكم دیگری برای آنان خواهد آمد. آیه 2 از سوره ی نور كه حكم زانی و زانیه را بیان كرده است همان است كه این آیه با اشاره آن را وعده داده است.

مقصود این است كه اسلام با اختلاط مخالف است نه با شركت زن در مجامع ولو با حفظ حریم.

اسلام می گوید: نه حبس و نه اختلاط بلكه حریم. سنت جاری مسلمین از زمان رسول خدا همین بوده است كه زنان از شركت در مجالس و مجامع منع نمی شده اند ولی همواره اصل «حریم» رعایت شده است. در مساجد و مجامع، حتی در كوچه و معبر، زن با مرد مختلط نبوده است. شركت مختلط زن و مرد در برخی مجامع، مانند برخی مشاهد مشرّفه كه در زمان ما محل ازدحام فوق العاده است، برخلاف مرضیّ شارع مقدس اسلام است.

---