انسان در جهان بینی اسلامی داستانی شگفت دارد. انسان اسلام تنها یك حیوان مستقیم القامة كه ناخنی پهن دارد و با دو پا راه می رود و سخن می گوید نیست، این موجود از نظر قرآن ژرف تر و مرموزتر از این است كه بتوان آن را با این چند كلمه تعریف كرد.

قرآن، انسان را مدحها و ستایشها كرده و هم مذمتها و نكوهشها نموده است.

عالی ترین مدحها و بزرگترین مذمّتهای قرآن درباره ی انسان است، او را از آسمان و زمین و از فرشته برتر و در همان حال از دیو و چهارپایان پست تر شمرده است. از نظر قرآن، انسان موجودی است كه توانایی دارد جهان را مسخّر خویش سازد و فرشتگان را به خدمت خویش بگمارد و هم می تواند به «اسفل سافلین» سقوط كند. این خود انسان است كه باید درباره ی خود تصمیم بگیرد و سرنوشت نهایی خویش را تعیین نماید.

سخن خویش را از ستایشهای انسان در قرآن تحت عنوان «ارزشهای انسان» آغاز می كنیم.