بحث راجع به این مطلب بود كه «تربیت» - همان طور كه مفهوم این لغت دلالت می كند- پرورش دادن استعدادهای انسانی است كه البته شامل پرورش جسم نیز می شود. و اینچنین گفتیم كه «تربیت» ساختن نیست آن طور كه مثلاً خانه ای را می سازند كه اجزاء و اشیائی را با هم تركیب می كنند و نظمی میانشان برقرار می سازند، بلكه از نوع پرورش یك موجود زنده یعنی فراهم كردن زمینه رشد استعدادی كه در موجود زنده هست می باشد آنچنان كه گلها و درختها را رشد و پرورش می دهند، كه البته در پرورش انسان مسائل بیشتری وجود دارد. مثلاً شاید در گلها و درختها نشود یك استعداد را پرورش داد و استعداد دیگری را راكد گذاشت، ولی در انسان این جهت ممكن است كه یك استعداد از استعدادهای انسان پرورش یابد و استعدادهای دیگر پرورش نیابد و این خود منشأ عدم تعادل در انسان بشود، و بنابراین ضرورت دارد كه در پرورش انسان تعادلی میان همه استعدادهای طبیعی باشد كه فعلاً این بحث مطرح نیست. گفته شد كه تربیت، ساختن و از نوع صنعت نیست، صرف پرورش است.

ممكن است كسی چنین بگوید كه قسمتی از تربیت، پرورش است و قسمت دیگر ساختن، و یا لااقل بگوید اینجا دو نظریه است: [نظریه علمای قدیم و نظریه علمایجدید غرب. ]