چون از دل ذرّه شمس شد منفك
منشق شد آسمان، زمین مندك
.
در جاذبه یك جهش عیان گردد
اجزاء جهان ز هم جهان گردد
جلد یك . ج1، ص: 282
ذرّات جهان به یك هماهنگی
گردند غریق بحر یكرنگی
ذرّات چو دانه های یك سبحه است
كز رشته ی جذب كل به هم پیوست
زین سبحه چو رشته بگسلد یك بار
پیچیده شود سپهر چون طومار
اعراض شوند دفعةً فانی
این «دكّه واحده» است تاوانی
این اشعار را آقای حسن قهرمانی از (مثنوی معراجنامه ی) خود نوشته و
داده اند و اینها از روی آن نسخه نوشته شد