آیه ی كریمه ی
«وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ اُمَّةٌ. . . یَأْمُرونَ بِالْمَعْروفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ. . . » . .
ایضاً آیه ی كریمه ی
«فَلَوْلا كانَ مِنَ الْقُرونِ مِنْ قَبْلِكُمْ اُولوا بَقِیَّةٍ یَنْهَوْنَ عَنِ
الْفَسادِ فِی الْأرْضِ» . هر دو آیه لزوم. . . آمر به معروف و ناهی از منكر را
توصیه می كنند با این تفاوت كه آیه دوم اضافه می كند كه باید
«اولوا
بقیة» یعنی «مایه دار» باشند و این نكته مهمی است. به تفاسیر مراجعه
شود.
رجوع شود به كتاب (الحسبة فی الاسلام) تألیف شیخ الاسلام
ابی العباس احمد حنبلی، كتابخانه مجلس شماره 567ط.
رجوع شود به (یوم الاسلام) ص 34.
رجوع شود به (ضحی الاسلام) ج 3 ص 65 راجع به اینكه چگونه در
كتب معتزله از این اصل كمتر بحث شد با اینكه این اصل یكی از اصول
پنجگانه آنها (توحید، عدل، وعد و وعید، منزلة بین منزلتین، امر به
معروف و نهی از منكر) بود. و علتش تماس با سیاست بود. لهذا باید
تحقیق شود كه در طول تاریخ اسلام چه اندازه سیاست جلو این بحث
را گرفته و بر كتب فقه و اخلاق و كلام سایه افكنده است. رجوع شود به
ورقه های «خوارج» .