در مقدمه ی اعلامیه ی جهانی حقوق بشر می گوید:
جلد یك . ج1، ص: 113
«ظهور دنیایی كه در آن افراد بشر در بیان عقیده آزاد و از ترس
و فقر فارغ باشند به عنوان بالاترین درمان بشری اعلام شده
است. » .
ماده ی هجده این اعلامیه می گوید:
«هركس حق دارد كه از آزادی فكر و وجدان و مذهب بهره مند
شود. این حق متضمن آزادی تغییر مذهب یا عقیده و همچنین
متضمن اظهار عقیده و ایمان می باشد و نیز شامل تعلیمات
مذهبی و اجرای مراسم دینی است. هركس می تواند از این
حقوق منفرداً یا مجتمعاً به طور خصوصی یا به طور عمومی
برخوردار باشد. » .
ماده ی نوزدهم می گوید:
«هركس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن
است كه از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در
كسب اطلاعات و افكار و در اخذ و انتشار آن، به تمام وسایل
ممكن و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد. » .
اما در ماده ی 26 بند 1 راجع به آموزش و پرورش می گوید:
«هركس حق دارد كه از آموزش و پرورش بهره مند شود.
آموزش و پرورش لااقل تاحدودی كه مربوط به تعلیمات
ابتدائی (است) اجباری است، آموزش ابتدائی اجباری است.
آموزش عالی باید با شرایط تساوی كامل به روی همه باز باشد
تا همه بنا به استعداد خود بتوانند از آن بهره مند گردند. »