بنا بر نقل كتاب خورشید مغرب صفحه ی 43، جرج جرداق در جلد 5 صوت العدالة صفحه ی 1165- 1185 تحت عنوان «مع الثائرین» نقل كرده است كه روزی محمد بن ابراهیم بن اسماعیل (از سادات علوی- رجوع به مقاتل الطالبیین و غیره) هنگام عبور از خیابانی (در كوفه) بیوه زنی را دید كه دنبال بار خرمایی می دود و هرآنچه می ریزد برداشته و در دامن پیراهن كهنه اش جمع می كند.

پیش رفت و از حال او پرسید. گفت: من كسی ندارم جز چند دختر كوچك كه نمی توانند پی كار روند و تحصیل روزی كنند و این، قوت من و آنها خواهد بود.

محمد به شدت گریست و ناله كرد و گفت: انت واللّه و اشباهك تخرجونی غداً حتی یسفك دمی.

جرج جرداق در صفحه. . . پس از [نقل ] مقداری دیگر از فعالیتهای مجاهدین شیعه (رجوع شود) می گوید: لمثل هذه المبادئ كانت الجماهیر تتشیّع.