عن وفیات الاعیان جلد 1، صفحه ی 136، قاضی ارّجانی:
لو كنت اجهل ما علمت لسرّنی
جهلی كما قد سائنی ما اعلم
كالصعو یرتع فی الریاض و انما
حبس الهزار لانه یترنم
سعدی، غزلیات:
ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی
سرمست هوا و پای بند هوسی
ترسم كه به یاران عزیزت نرسی
كز دست زبان خویشتن در قفسی
ایضاً مواعظ:
از لطافت كه هست در طاووس
كودكان می كَنند بال و پرش
مولوی:
دشمن طاووس آمد پرّ او
ای بسا شه را بكشته فرّ او
ایضاً مثنوی داستان طاووسی كه پرهای خویش را می كَند.
آیه ی كریمه:
ام یحسدون الناس علی ما اتیهم اللّه من فضله. داستان
یوسف كه:
احب الی ابینا منا و نحن عصبةو موجب افتادن یوسف در
چاه و غیره شد.
رجوع شود به ورقه ی درد داشتن ناشی از حساسیت است.