مهمتر از این كه طرحی برای رهبری این نسل تهیه كنیم این است كه این فكر در ما قوّت بگیرد كه مسئله ی رهبری و هدایت، از لحاظ تاكتیك و كیفیت عمل، در زمانهای متفاوت و در مورد اشخاص متفاوت فرق می كند و ما باید این خیال را از كلّه ی خود بیرون كنیم كه نسل جدید را با همان متد قدیم رهبری كنیم. اولاً باید نسل جوان را بشناسیم و بفهمیم دارای چه مشخصات و ممیّزاتی است. درباره ی این نسل دو طرز تفكر شایع است و معمولاً دو جور قضاوت می شود. از نظر یك طبقه اینها یك عده مردمی هستند خام، مغرور، گرفتار هوا و هوس، شهوت پرست، دارای هزار عیب. این طبقه همیشه به این نسل دهن كجی می كنند و ناسزا می گویند. اما از نظر خود نسل جوان، درست بعكس است. آنها در خودشان عیب نمی بینند؛ خودشان را مجسمه ی هوش، مجسمه ی فطانت، مجسمه ی آرمانهای عالی می دانند. نسل كهن اینها را تكفیر و تفسیق می كند و اینها آنها را تحمیق و تجهیل.

آنها به اینها می گویند شما كافرید، شما شهوت پرستید؛ اینها به آنها می گویند شما نادانید، شما نمی فهمید. البته از نظر كلی، یك نسل نسبت به نسل پیش ممكن است صالح باشد و ممكن است منحرف باشد.