قرآن كریم در مورد به حق پیوستگی شهید می فرماید: وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللّهِ اَمْواتاً بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقونَ. گمان مبر آنان را كه در راه حق شهید شده اند مرده اند؛ خیر، آنها زندگانی هستند نزد پروردگارشان و متنعم به انعامات او. در اسلام وقتی كه می خواهند مقام كسی یا كاری را بالا ببرند می گویند مقام فلان شخص برابر است با مقام شهید و یا فلان كار اجرش برابر است با اجر شهید.

مثلا درباره ی طالب علم اگر واقعاً انگیزه اش حقیقت جویی و خدمت و تقرب به خدا باشد و علم را وسیله ی مطامع خود قرار ندهد، می گویند اگر كسی طالب علم باشد و در خلال دانشجویی و طلبگی بمیرد شهید از دنیا رفته است. این تعبیر، قداست و علوّ مقام طالب علم را می رساند. همچنین درباره ی كسی كه برای اداره ی عائله اش خود را به رنج می افكند و كار می كند و زحمت می كشد- كه البته این خود یك فریضه است، زیرا اسلام با بیكاری و بیكارگی و كَلّ بر مردم بودن به شدت مخالف است- گفته شده است: اَلْكادُّ لِعِیالِهِ كَالْمُجاهِدِ فِی سَبیلِ اللّهِ. آن كس كه برای عائله اش كار می كند و زحمت می كشد و خود را به رنج می افكند مانند مجاهد در راه خداست.