از مجموع مقرراتی كه اسلام در باب خیانتها و مظالم افراد درباره ی یكدیگر و درباره ی عدل و ظلم و وظایف حاكم و سائس و درباره ی قضاوت و وظایف قاضی و دشواری وظیفه ی قاضی و درباره ی شاهد و در موارد دیگر دارد، معلوم می شود كه از نظر این دین چه اندازه حقوق مردم نسبت به یكدیگر محترم و واجب الرعایه است.

اینجا سؤالی و شبهه ای در ذهنها پیدا می شود كه چطور می شود در اسلام اینقدر حقوق محترم باشد و حال آنكه منطق اسلام- همان طوری كه معلوم است- بر اساس تحقیر دنیا و متاع دنیاست. حقوق مردم بر یكدیگر مربوط به شئون زندگی همین دنیاست، مثلاً مربوط به این است كه كسی مال دیگری را نبرد و نخورد، و اگر چیزی از نظر كسی بی قیمت باشد اموری هم كه از توابع اوست بی قیمت خواهد بود.

پس وقتی كه خود دنیا و زندگی دنیا از نظر اسلام بی ارزش و بی احترام است، باید حقوقی هم كه مربوط به این زندگی بی ارزش است ارزش و احترام نداشته باشد.