راجع به مسئله ی تحول زندگی بشر منطقهای گوناگونی هست. بعضی- كه حتماً شما با آنها برخورد كرده اید یا در نوشته هایشان دیده اید- وقتی كه وارد این مسئله می شوند و می گویند اسلام نمی تواند برای عصر ما كافی باشد، به یك اصل فلسفی استدلال می كنند، می گویند قانون اصلی این جهان تغییر و حركت است، هیچ چیزی در این جهان ثابت نیست و حتی در دو لحظه به یك حال نیست. همین خودِ ما كه 12اینجا نشسته ایم مثلاً خیال می كنیم ما كه دیروز بودیم با ما كه امروز هستیم صد درصد یكی هستیم در صورتی كه ما در امروز نسبت به ما در دیروز خیلی تغییر كرده ایم منتها تغییر نامحسوس؛ چنانكه وقتی ما به خار ساعت نگاه می كنیم آن را ثابت می بینیم، هرچه هم دقت كنیم حركتش را نمی بینیم ولی یك ساعت دیگر می بینیم یك دوازدهم این دایره را طی كرده است. اینكه به چشم دیده نشود دلیل بر عدم آن نیست. فلاسفه درباره ی مسئله ی حركت در عالم كه اصلاً ماهیت این عالم حركت و تغییر و تبدل است، خیلی سخنان گفته اند. حتی حكمای اسلامی می بینید كه قائل به حركت جوهریه شده اند و طبیعت را مساوی با حركت و تغییر دانسته اند.

این افراد می گویند وقتی كه اساسی ترین اصل در این جهان تغییر باشد و هیچ چیزی در این جهان جاویدان نباشد، دین هم یكی از آن چیزهاست، پس نمی تواند جاوید بماند. همه چیز در این عالم بر ضد جاوید ماندن است.