قسمت دیگری كه خواستم در حاشیه گفته باشم این است كه در میان ما، در اجرای امر به معروف و نهی از منكر، آن چیزی كه بیشتر مورد توجه بوده دو وسیله بوده. الان هم می بینیم مردم در اجرای این اصل توجهشان فقط به همین دو چیز است. آن دو چیز یكی گفتن است و دیگری اِعمال زور؛ یعنی اول بگوییم بعد هم اگر از گفتن نتیجه نگرفتیم اعمال زور بكنیم. و به تعبیر دیگر- كه تعبیر سعدی است- ما به «پند» معتقد هستیم و «بند» ؛ اول پند می دهیم و اگر اثر نكند و قدرت داشته باشیم، به زدن و بستن متوسل می شویم. این دو تا را خوب شناخته ایم و به این دوتا آشنایی داریم.

البته شك نیست كه گفتن و پند دادن وسیله ای است از وسائل. اعمال زور هم به سهم خود در مواردی وسیله دیگری است از وسائل. ولی آیا وسیله امر به معروف و نهی از منكر منحصر است به همین دو؟ وسیله دیگر و راه دیگری نیست؟ .