مجموعه آثار شهید مطهری ، ج20، ص: 163
بسم اللّه الرحمن الرحیم [1]
وَ ما كانَ اَلْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی
اَلدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ [2].
[1] این سخنرانی در اول اردیبهشت سال 1340 سه هفته بعد از فوت مرحوم آیت اللّه بروجردی
اعلی اللّه مقامه ایراد شده است.
[2] توبه/122: [و مؤمنین همگی نمی توانند كوچ كنند، پس چرا از هر فرقه ای گروهی كوچ نمی كنند
تا در دین تفقّه و دانش كافی پیدا كنند و چون به سوی قوم خود بازگشتند آنها را هشدار دهند. ]