هووگری ضرب المثل ناسازگاری است. برای زن دشمنی بالاتر از «هوو» وجود ندارد. چندهمسری، زنان را به قیام و اقدام علیه یكدیگر و احیاناً شوهر وا می دارد و محیط زناشویی را- كه باید محیط صفا و صمیمیت باشد- به میدان جنگ و جدال و كانون كینه و انتقام تبدیل می كند. دشمنی و رقابت و عداوت میان مادران به فرزندان آنها نیز سرایت می كند، دودستگی ها و چنددستگی ها به وجود می آید، محیط خانوادگی- كه اولین مدرسه و پرورشگاه روحی كودكان است و باید الهام بخش نیكی و مهربانی باشد- درس آموز نفاق و نامردی می گردد.

در اینكه تعدد زوجات زمینه ی همه این آثار ناگوار تربیتی است شكی نیست. اما یك نكته را نباید فراموش كرد و آن اینكه باید دید چقدر از این آثار ناشی از طبیعت تعدد زوجات است و چقدر از آنها ناشی از ژستی است كه مرد و زن دوم می گیرند.

به عقیده یما همه ی این ناراحتیها معلول طبیعت تعدد زوجات نیست، بیشتر معلول طرز اجرای آن است.

مردی و زنی با هم زندگی می كنند و زندگی آنها جریان عادی خود را طی می كند.

در این بین آن مرد در یك برخورد فریفته ی زنی می گردد و فوراً هوس چندهمسری به سرش می زند. پس از یك قول و قرار محرمانه ناگهان زن دوم مثل اجل معلّق پا به خانه و لانه ی زن اول می گذارد و شوهر و زندگی او را تصاحب می كند و در حقیقت به زندگی او شبیخون می زند. واضح است كه عكس العمل روحی زن اول جز كینه و انتقام چیز دیگر نیست. برای زن هیچ چیزی ناراحت كننده تر از این نیست كه مورد تحقیر شوهر قرار بگیرد. بزرگترین شكست برای یك زن این است كه احساس كند نتوانسته قلب شوهر خود را نگهداری كند، و ببیند كه دیگری او را تصاحب كرده است. وقتی كه مرد ژست خودسری و هوسرانی می گیرد و زن دوم ژست شبیخون زنی، انتظار تحمل و بردباری از زن اول انتظار بیجایی است.

اما اگر زن اول بداند كه شوهرش «مجوز» دارد، از او سیر نشده است و روآوردن به چندهمسری به معنی پشت كردن به او نیست، و مرد ژست استبداد و خودسری و هوسرانی را از خود دور كند و بر احترامات و عواطف خود نسبت به زن اول بیفزاید، و همچنین اگر زن دوم توجه داشته باشد كه زن اول حقوقی دارد و حقوق او محترم است و تجاوز به آنها جایز نیست، خصوصاً اگر همه توجه داشته باشند كه در راه حل یك مشكل اجتماعی قدم برمی دارند، مسلماً از ناراحتیهای داخلی كاسته می شود.

قانون تعدد زوجات یك راه حل مترقیانه ناشی از یك دید اجتماعی وسیعی است. حتماً اجراكنندگان آن نیز باید در سطح عالیتری فكر كنند و از یك تربیت عالی اسلامی برخوردار باشند.

تجربه نشان داده است كه در مواردی كه مرد ژست خودسری و هوسرانی نداشته و زن احساس كرده كه شوهرش نیازمند به زن دوم است، خود داوطلب شده و زن دوم را به خانه ی شوهر آورده است و هیچ یك از ناراحتیهای مزبور وجود نداشته است. اكثر ناراحتیها ناشی از طرز رفتار وحشیانه ای است كه مردان در اجرای این قانون به كار می برند.