اما دولت انگلستان درست برخلاف نظر آقای راسل عمل كرد؛ به جای اینكه تكلیف زنان مجرد را روشن كند و حقی برای آنها در وجود مردان قرار دهد، كاری كرد كه زنان بیش از پیش از وجود مردان محروم گردند. در هفته ی گذشته قانون «همجنس بازی» را به تصویب نهایی رسانید. در تاریخ /46/414 روزنامه ی اطلاعات خبر داد: «لندن. مجلس عوام بریتانیا پس از یك بحث هشت ساعته قانون همجنس بازی را تصویب كرد و متن لایحه را برای تصویب نهایی به مجلس اعیان فرستاد. » .

در ده روز بعد یعنی در /46/424 نوشت:

«مجلس لردهای انگلیس قانون «همجنس بازی» را در شور دوم تصویب كرد. این قانون كه قبلاً به تصویب مجلس عوام انگلیس رسیده به زودی از طرف الیزابت دوم ملكه ی بریتانیا توشیح خواهد شد. » .

در حال حاضر در انگلستان تعدد زوجات ممنوع است اما همجنس بازی رواست.

از نظر این مردم اگر یك مرد برای زن خود «هوویی» از جنس زن بیاورد جایز نیست، یك عمل غیر انسانی كرده است، اما اگر «هوویی» از جنس مرد بیاورد، عمل شرافتمندانه و انسانی و متناسب با مقتضیات قرن بیستم انجام داده است. به عبارت دیگر به فتوای اهل حل و عقد انگلستان اگر «هووی» زن ریش و سبیل داشته باشد چندهمسری اشكال ندارد! اینكه می گویند دنیای غرب مسائل جنسی و خانوادگی را حل كرده و ما باید از راه حل های آنها استفاده كنیم، به این نحو حل كرده كه دانستید.

اینها برای من چندان مایه ی تعجب نیست. راهی كه غرب در مسائل مربوط به امور جنسی و امور خانوادگی پیش گرفته، به نتایجی جز این نتایج نمی رسد؛ اگر به نتایجی غیر اینها برسد تعجب دارد.

آنچه مایه ی تعجب و تأسف من است این است كه مردم ما چرا منطق خود را از دست داده اند؟ ! چرا جوانان و تحصیل كرده های امروز ما كمتر قدرت تجزیه و تحلیل قضایا را دارند؟ ! چرا شخصیت خود را باخته اند؟ ! چرا اگر گوهری در دست داشته باشند و مردم آن سوی جهان بگویند این گردوست، باور می كنند و دور می اندازند، و اما اگر گردویی در دست اجنبی ببینند و به آنها گفته شود این گوهر است، باور كرده شیفته اش می گردند؟ !