بگذارید حالا كه سخن از افزایش طلاق در آمریكا به میان آمد و از مجله ی نیوزویك نقل شد كه زن آمریكایی كامجویی و لذت را بر استواری و نگهداری كانون خانوادگی مقدم می دارد، گامی جلوتر برویم و ببینیم چرا زن آمریكایی چنین شده است. مسلماً مربوط به سرشت زن آمریكایی نیست، علت اجتماعی دارد؛ این محیط آمریكاست كه این روحیه را به زن آمریكایی داده است. غرب پرستان ما سعی دارند بانوان ایرانی را در مسیری بیندازند كه زنان آمریكایی رفته اند. اگر این آرزو جامه ی عمل بپوشد، مسلماً زن ایرانی و كانون خانوادگی ایرانی نیز سرنوشتی نظیر سرنوشت زن آمریكایی و خانواده ی آمریكایی خواهد داشت.

هفته نامه ی بامشاد در شماره ی 66 (/44/54) چنین نوشته بود:

«ببینید كار به كجا كشیده كه صدای فرانسویان هم بلند شده كه «آمریكاییها دیگرشورش را در آورده اند» . عنوان برجسته ی مقاله ی روزنامه ی فرانس سوار این است كه در بیش از 200 رستوران و كاباره ی ایالت كالیفرنیا پیشخدمتهای زن با سینه ی باز كار می كنند. در این مقاله نوشته شده كه «مونوكینی» ، مایویی كه سینه های زنان را نمی پوشاند، در سانفرانسیسكو و لوس آنجلس به عنوان لباس كار شناخته شده است. در شهر نیویورك دهها سینما فیلمهایی را نشان می دهند كه فقط در زمینه ی مسائل جنسی است و تصاویر برهنه ی زنان بر بالای در آنها به چشم می خورد. اسامی بعضی از آنها از این قرار است: «مردانی كه زنان خود را با هم عوض می كنند» ، «دخترانی كه مخالف اخلاقند» ، «تنكه ای كه هیچ چیز را نمی پوشاند» . در ویترین كتابخانه ها كمتر كتابی است كه عكس زن لخت در پشت آن نباشد؛ حتی كتابهای كلاسیك هم از این قاعده مستثنی نیست و در میان آنها كتابهایی از این قبیل به حد وفور دیده می شود: «وضع جنسی شوهران آمریكایی» ، «وضع جنسی مردان غرب» ، «وضع جنسی جوانهای كمتر از بیست سال» ، «شیوه های جدید در امور جنسی بر اساس تازه ترین اطلاعات» . نویسنده ی روزنامه فرانس سوار آنگاه با تعجب و نگرانی از خودش می پرسد كه آمریكا دارد به كجا می رود؟ » .

بامشاد آنگاه می نویسد:

«راستش اینكه هر كجا كه می خواهد برود. . . من فقط دلم برای آن عده از مردم مملكتم می سوزد كه خیال می كنند در پهنه ی جهان سرمشق مناسبی پیدا كرده اند و در این راه سر از پا نمی شناسند. » .

پس معلوم می شود اگر زن آمریكایی سر به هوا شده است و كامجویی را بر وفاداری به شوهر و خانواده ترجیح می دهد زیاد مقصر نیست؛ این محیط اجتماعی است كه چنین تیشه به ریشه ی كانون مقدس خانوادگی زده است.

عجبا! پیشقراولان قرن ما روز به روز عوامل اجتماعی طلاق و انحلال كانون خانوادگی را افزایش می دهند و با یكدیگر در این راه مسابقه می دهند و آنگاه فریاد می كشند كه چرا طلاق اینقدر زیاد است؟ اینها از طرفی عوامل طلاق را افزایش می دهند واز طرف دیگر می خواهند با قید و بند قانون جلو آن را بگیرند. «این حكمچنین بود كه كج دار و مریز» .