همچنانكه در مقاله ی پیش گفتیم قرآن كریم تصریح می كند كه مهر «نحله» و عطیه است. قرآن این عطیه و پیشكشی را لازم می داند. قرآن رموز فطرت بشر را با كمال دقت رعایت كرده است و برای اینكه هر یك از زن و مرد نقش مخصوصی كه در طبیعت از لحاظ علایق دوستانه به عهده ی آنها گذاشته شده فراموش نكند، لزوم مهر را تأكید كرده است. نقش زن این است كه پاسخگوی محبت مرد باشد. محبت زن خوب است به صورت عكس العمل محبت مرد باشد نه به صورت ابتدایی. عشق ابتدایی زن یعنی عشقی كه از ناحیه ی زن شروع بشود و زن بدون آنكه مرد قبلاً او را خواسته باشد عاشق مردی بشود، همواره مواجه با شكست عشق و شكست شخصیت خود زن است، بر خلاف عشقی كه به صورت پاسخ به عشق دیگری در زن پیدا می شود؛ اینچنین عشق، نه خودش شكست می خورد و نه به شخصیت زن لطمه و شكست وارد می آورد.

آیا راست است كه زن وفا ندارد؟ پیمان محبت زن سست است؟ به عشق زن نباید اعتماد كرد؟ .

این، هم راست است و هم دروغ. راست است اگر عشق از زن شروع شود. اگر زنی ابتدا عاشق مردی بشود و به او دل ببندد آتشش زود سرد می شود. به چنین عشقی نباید اعتماد كرد. اما دروغ است در صورتی كه عشق آتشین زن به صورت عكس العملی از عشق صادقانه ی مردی و به عنوان پاسخگویی به عشق راستین پیدا شده باشد. اینچنین عشقی عملاً مستبعد است كه فسخ بشود، مگر آنكه عشق مرد به سردی بگراید و البته در این صورت عشق زن تمام می شود. عشق فطری زن همین نوع از عشق است.

شهرت زن به بی وفایی در عشقهای نوع اول است و ستایشهایی كه از وفاداری زن شده مربوط به عشقهای نوع دوم است. جامعه اگر بخواهد پیوندهای زناشویی استحكام پیدا كند، چاره ای ندارد از اینكه از همان راهی برود كه قرآن رفته است؛ یعنیقوانین فطرت را رعایت كند و از آن جمله نقش خاص هر یك از زن و مرد را در مسأله ی عشق در نظر بگیرد. قانون مهر هماهنگی با طبیعت است از این رو كه نشانه و زمینه ی آن است كه عشق از ناحیه ی مرد آغاز شده و زن پاسخگوی عشق اوست و مرد به احترام او هدیه ای نثار او می كند. از این رو نباید قانون مهر- كه یك ماده از یك اساسنامه ی كلی است و به دست طراح طبیعت تدوین شده- به نام تساوی حقوق زن و مرد ملغی گردد.

چنانكه ملاحظه فرمودید قرآن در باب مهر، رسوم و قوانین جاهلیت را علی رغم میل مردان آن روز عوض كرد. آنچه خود قرآن در باب مهر گفت رسم معمول جاهلیت نبود كه بگوییم قرآن اهمیتی به بود و نبود مهر نمی دهد. قرآن می توانست مهر را بكلی منسوخ كند و مردان را از این نظر راحت كند، ولی این كار را نكرد.