یكی از مسلّمات دین اسلام این است كه مرد حقی به مال زن و كار زن ندارد؛ نه می تواند به او فرمان دهد كه برای من فلان كار را بكن و نه اگر زن كاری كرد كه به موجب آن كار ثروتی به او تعلق می گیرد، مرد حق دارد كه بدون رضای زن در آن ثروت تصرف كند، و از این جهت زن و مرد وضع مساوی دارند. و بر خلاف رسم معمول در اروپای مسیحی كه تا اوایل قرن بیستم رواج داشت، زن شوهردار از نظر اسلام در معاملات و روابط حقوقی خود تحت قیمومت شوهر نیست؛ در انجام معاملات خود استقلال و آزادی كامل دارد. اسلام در عین اینكه به زن چنین استقلال اقتصادی در مقابل شوهر داد و برای شوهر هیچ حقی در مال زن و كار زن و معاملات زن قرار نداد، آیین مهر را منسوخ نكرد. این خود می رساند كه مهر از نظر اسلام به خاطر این نیست كه مرد بعداً از وجود زن بهره ی اقتصادی می برد و نیروی بدنی او را استثمار می كند. پس معلوم می شود اسلام سیستم مهری مخصوص به خود دارد. این سیستم مهری و فلسفه اش را نباید با سایر سیستمهای مهری اشتباه كرد و ایراداتی كه بر آن سیستمها وارد است بر این سیستم وارد دانست.