كوشش كنید فكر خودتان را در مسأله ی حضرت حجت با آنچه كه در متن اسلام آمده تطبیق بدهید. غالب ما این مسأله را به صورت یك آرزوی كودكانه ی یك آدمی كه دچار عقده و انتقام است درآورده ایم. گویی حضرت حجت فقط انتظار دارند كه كی خداوند تبارك و تعالی به ایشان اجازه بدهند كه مثلا بیایند ما مردم ایران را غرق در سعادت كنند یا شیعه را غرق در سعادت كنند، آن هم شیعه ای كه ما هستیم كه شیعه نیستیم. نه، این یك فلسفه ی بزرگ جهانی است، چون اسلام یك دین جهانی است، چون تشیع به معنی واقعی اش یك امر جهانی است. این را ما باید به صورت یك فلسفه ی بزرگ جهانی تلقی كنیم. وقتی قرآن می گوید: وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِی اَلزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ اَلذِّكْرِ أَنَّ اَلْأَرْضَ

مجموعه آثار شهید مطهری . ج18، ص: 181

یَرِثُها عِبادِیَ اَلصّالِحُونَ [1]، صحبت از زمین است، نه صحبت از این منطقه و آن منطقه و این قوم و آن نژاد. اولاً امیدواری به آینده است كه دنیا در آینده نابود نمی شود. مكرر گفته ام كه امروز این فكر در دنیای اروپا پیدا شده كه بشر در تمدن خودش به مرحله ای رسیده كه با گوری كه خودش به دست خودش كنده است یك گام بیشتر فاصله ندارد.

طبق اصول ظاهری نیز همین طور است ولی اصول دین و مذهب به ما می گوید: زندگی سعادتمندانه ی بشر آن است كه در آینده است، این كه اكنون هست موقت است. دوم: آن دوره، دوره ی عقل و عدالت است. شما می بینید یك فرد سه دوره ی كلی دارد: دوره ی كودكی كه دوره ی بازی و افكار كودكانه است، دوره ی جوانی كه دوره ی خشم و شهوت است، و دوره ی عاقله مردی و پیری كه دوره ی پختگی و استفاده از تجربیات، دوره ی دور بودن از احساسات و دوره ی حكومت عقل است. اجتماع بشری هم همین طور است. اجتماع بشری سه دوره را باید طی كند. یك دوره، دوره ی اساطیر و افسانه ها و به تعبیر قرآن دوره ی جاهلیت است. دوره ی دوم دوره ی علم است، ولی علم و جوانی، یعنی دوره ی حكومت خشم و شهوت. به راستی عصر ما بر چه محوری می گردد؟ اگر انسان، دقیق حساب كند می بیند محور گردش زمان ما یا خشم است و یا شهوت. عصر ما بیش از هر چیزی عصر بمب است (یعنی خشم) و عصر مینی ژوپ است (یعنی شهوت) . آیا دوره ای نخواهد آمد كه آن دوره، حكومت، نه حكومت اساطیر باشد و نه حكومت خشم و شهوت و بمب و مینی ژوپ؟ دوره ای كه واقعاً در آن دوره معرفت و عدالت و صلح و انسانیت و معنویت حكومت كند؟ چگونه می شود كه چنین دوره ای نیاید؟ ! مگر می شود كه خداوند این عالم را خلق كرده باشد و بشر را به عنوان اشرف مخلوقات آفریده باشد، بعد بشر به دوره ی بلوغ خودش نرسیده یك مرتبه تمام بشر را زیرورو كند؟ ! .

پس مهدویت یك فلسفه ی بسیار بزرگ است. ببینید مضامینی كه ما در اسلام داریم چقدر عالی است! نزدیك ماه مبارك رمضان است، دعای افتتاح را موفق خواهید بود و در شبهای ماه مبارك رمضان خواهید خواند. قسمت زیادی از آخر این دعا اختصاص به وجود مقدس حضرت حجت دارد كه من همانها را می خوانم و دعای من هم همانها خواهد بود:

«اَللّهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْكَ فی دَوْلَةٍ كَریمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْاِسْلامَ وَ اَهْلَهُ» پروردگارا ما آرزو می كنیم و از تو می خواهیم زندگی در پرتوی یك دولت بزرگواری را كه «تُعِزُّ بِهَا الْاِسْلامَ وَ اَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ اَهْلَهُ» در آنجا اسلام حقیقی را با اهل اسلام عزت خواهی بخشید و نفاقها و دورویی ها را از بین خواهی برد و ذلیل خواهی كرد. «وَ تَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ اِلی طاعَتِكَ وَ الْقادَةِ اِلی سَبیلِكَ» این افتخار را به ما می دهی كه ما در آن دوره دعوت كننده ی دیگران به طاعت تو باشیم، راهنما و قائد و پیشرو دیگران در راه تو باشیم.

خدایا ما را از كسانی قرار بده كه در دنیا و آخرت مشمول رحمت و عنایت تو باشیم.

خدایا تو را به ذات مقدست و به حقیقت اولیاء كرامت قسم می دهیم كه ما را از كسانی قرار بده كه شایسته ی این آرزوی بزرگ بوده باشیم.

---