مشكلات دیگری علی علیه السلام داشت كه مربوط به روش خودش بود از یك جهت،
و تغییری كه مسلمین پیدا كرده بودند از جهت دیگر. علی مردی بود انعطاف ناپذیر.
بعد از پیغمبر سالها بود كه جامعه ی اسلامی عادت كرده بود به امتیاز دادن به افراد
متنفّذ، و علی علیه السلام در این زمینه یك صلابت عجیبی نشان می داد. می گفت: من كسی
نیستم كه از عدالت یك سر مو منحرف شوم. حتی اصحابش می آمدند می گفتند: آقا!
یك مقدار انعطاف داشته باشید. می گفت: «اَتَأْمُرونّی اَنْ اَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ. . . وَ اللّهِ ما
أطورُ بِهِ ما سَمَرَ سَمیرٌ»
[1]از من تقاضا می كنید كه پیروزی و موفقیت در سیاست را به
قیمت ستمگری و پایمال كردن حق مردم ضعیف به دست آورم؟ ! . . . به خدا قسم تا
شبی و روزی در دنیا هست، تا ستاره ای در آسمان در حركت است، چنین چیزی
عملی نیست.
[1] .
نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ی 126.