در اصطلاح امروز فارسی، این كلمه بكلی مفهوم مغایری با مفهوم اصلی خود پیدا كرده است. امروز كلمه ی «ملت» به یك واحد اجتماعی گفته می شود كه دارای سابقه ی تاریخی واحد و قانون و حكومت واحد و احیاناً آمال و آرمانهای مشترك و واحد می باشند. ما امروز بجای مردم آلمان و انگلستان و فرانسه و غیره، ملت آلمان، ملت انگلستان، ملت فرانسه می گوییم و احیاناً به همه ی آن مردم این كلمه را اطلاق نمی كنیم، به یك طبقه از مردم، ملت می گوییم؛ یعنی آنها را به دو طبقه تقسیم می كنیم: طبقه ی حاكمه و طبقه ی محكومه؛ به طبقه ی حاكمه كلمه ی «دولت» و به طبقه ی محكومه كلمه ی «ملت» را اطلاق می كنیم.

این اصطلاح فارسی یك اصطلاح مستحدث و جدید است و در واقع یك غلط است. در صد سال و دویست سال و هزار سال پیش هرگز این كلمه در زبان فارسی به این معنی غلط استعمال نمی شد. گمان می كنم این اصطلاح جدید از زمان مشروطیت به بعد پیدا شده است و ظاهراً ریشه ی این غلط این بوده كه این كلمه را مضافٌ الیه كلمه ی دیگر قرار می داده اند، مثلاً می گفته اند: پیروان ملت ابراهیم، پیروان ملت محمد صلی الله علیه و آله، پیروان ملت عیسی و همچنین. بعدها كلمه ی پیروان حذف شده و گفته اند: ملت محمد صلی الله علیه و آله، ملت عیسی. كم كم كار به آنجا كشیده كه گفته اند: ملت ایران، ملت ترك، ملت عرب، ملت انگلیس. به هر حال، یك اصطلاح مستحدث است.

اعراب امروز در مواردی كه ما كلمه ی «ملت» را به كار می بریم آنها كلمه ی «قوم» یا كلمه ی «شعب» را به كار می برند، مثلاً می گویند: «الشعب الایرانی» و یا «الشعب المصری» و غیره. ما كه فعلاً در این بحث كلمه ی «ملت» و «ملیت» را به كار می بریم، همان مفهوم جدید و مصطلح امروز فارسی را در نظر گرفته ایم، خواه غلط و خواه درست.